Verjaardagskalender 4 april: Marco Giovannetti (1962)
Vermoeid, maar nog altijd verkerend in een roes van euforie ploft Marco Giovannetti op bed. Zijn eigen bed, welteverstaan. Na drie weken in, over het algemeen bepaald niet luxueuze, Spaanse hotelbedden is er niets fijner dan thuis te komen. Veel tijd om rustig te acclimatiseren, de afgelopen Vuelta te verwerken en enigszins op krachten te komen is er echter niet. Precies drie nachten heeft de Italiaan om nieuwe energie te tanken. Dan staat de volgende drieweekse beproeving alweer op het programma. Krap vijfenzestig uur na het winnen van de Vuelta wordt hij in Bari verwacht om de Giro aan te vangen.
Het is 1990 en de twee grote rondes staan nog beide in het voorjaar op de internationale wielerkalender. Het maakt het haast ondoenlijk om twee goede klassementen achter elkaar te rijden. Laat staan zowel de Vuelta als de Giro te winnen. Niet meer dan twee renners slagen er in. Eddy Merckx, wie anders, schrijft in 1973 in een tijdsbestek van in totaal 45 dagen beide rondes op zijn naam. Acht jaar later doet de Italiaan Giovanni Battaglin dat nog eens dunnetjes over. Hij boekt zijn twee eindzeges in 48 dagen tijd, met een pauze van niet meer dan twee dagen tussen beide. In 1990 komt Marco Giovannetti dicht bij het evenaren van de unieke prestatie van Merckx en Battaglin.
Eerlijk is eerlijk, zowel de Vuelta als de Giro kent in 1990 nog niet zo’n sterke bezetting als vandaag de dag. In het pre-World Tour-tijdperk is er geen startplicht voor grote ploegen. Bovendien worden de rondes van Spanje en Italië lang niet overal op televisie uitgezonden, waardoor de publiciteitswaarde voor sponsoren vele malen geringer is dan tijdens de Tour de France. Het maakt de Vuelta vooral een aangelegenheid voor Spaanse ploegen en de Giro vanzelfsprekend voor die uit Italië, terwijl een aantal grote teams uit andere landen juist nog wel eens wil ontbreken in het deelnemersveld.
Als op 24 april 1990 de 45ste editie van de Ronde van Spanje vertrekt, is Pedro Delgado niet alleen de titelverdediger, maar ook de absolute topfavoriet om de Vuelta voor de derde keer in zijn carrière te winnen. Twee en een halve week later staat er echter een dikke streep door die ambitie en kijkt ‘Périco’ nogal beteuterd als hij het erepodium op moet. Het een na hoogste treetje is voor hem gereserveerd. Tot de verrassing van velen is hij namelijk afgetroefd door een Italiaan in Spaanse dienst.
Marco Giovannetti, een typische klassementsrenner die zich in eendagskoersen niet of nauwelijks laat zien, had in de 203 kilometer lange bergrit naar San Isidro onverwacht de macht gegrepen en die vervolgens de resterende dagen niet meer afgestaan. Alle aanvallen van Delgado, diens ploeggenoot Miguel Induraín en diverse andere Spanjaarden, onder wie Anselmo Fuerte en Pello Ruiz Cabestany, ten spijt, de Italiaan laat zich niet op de knieën dwingen. Het is een fraaie opsteker voor de SEUR-ploeg. Een bescheiden team, met dito budget, dat met moeite in de schaduw kan staan van de Spaanse topploegen als Banesto, Kelme en ONCE. Zij maken de dienst uit in grote koersen op het Iberisch schiereiland.
Ondanks dat Giovannetti in de Vuelta een stevig jasje heeft uitgedaan om Delgado en de andere Spanjaarden achter zich te houden en er maar een paar dagen zijn om, voor zover dat kan in een dergelijk kort tijdbestek, te herstellen, reist de Italiaan kort nadat hij in Madrid de laatste gele leiderstrui omgehangen heeft gekregen vol vertrouwen naar Bari om daar aan de ronde door zijn thuisland te beginnen. De achterliggende jaren eindigde Giovannetti vier maal op rij bij de tien besten in het eindklassement van de Giro. Bovendien verkeert hij in een blakende vorm en heeft de Vuelta-zege zijn zelfvertrouwen een welkome boost gegeven.
Even flitsen de prestaties van Merckx en Battaglin zelfs door zijn hoofd. Hoe mooi zou het zijn als Giovannetti zijn naam kan toevoegen aan dat illustere duo?! Zo ver komt het echter niet. De eerste Giro-dag, waarop een dertien kilometer lange openingstijdrit dient te worden gereden, maakt dat direct zo helder als kristalglas. Op Gianni Bugno, die fris en fruitig aan de start staat en zijn hele seizoen op de Giro heeft afgestemd, blijkt geen maat te staan. Hij wint in Bari en zal de daar bemachtigde roze trui niet meer afstaan.
Achter runner-up Charly Mottet staat Giovannetti na drie weken Giro echter wel degelijk weer op het ereschavot, ondanks dat hij toch net wat te vermoeid blijkt om de sterksten van de ronde bij te kunnen sloffen in de zwaarste bergetappes. Aan zijn Vuelta-zege voegt de renner van SEUR desondanks een knappe derde plek in de Giro toe. Het is een prestatie die maar weinig renners hem voordeden. En nadeden al helemaal niet meer. In 1995 verhuist de Vuelta namelijk naar het najaar, waardoor in hetzelfde seizoen podium rijden in de Italiaanse en in de Spaanse ronde een stuk gemakkelijker te realiseren is dan eerst. Desondanks is Alberto Contador tot nu toe de enige die er sindsdien in is geslaagd de Giro en de Vuelta ook daadwerkelijk in hetzelfde jaar, in 2008 om precies te zijn, winnend af te sluiten.
Vandaag ook jarig:
- Alexander Gontchenkov (1970)
- Eddy Ratti (1977)
- Thomas Löfkvist (1984)
- Gregor Mühlberger (1994)