De Tour wordt niet alleen gevolgd door de advocaten van Patrick Lefevere, maar ook door menig bekend persoon. Zij leggen in opdracht van Het is Koers tijdens het kijken naar de Tour hun diepste zielenroerselen bloot. Vandaag: de Dalai Lama.

Hu? Een monnik die zich interesseert in koers? Ik begrijp uw reactie. Tot vorig jaar wist ik niet wat een waaier was. Maar sinds we die Belgische monnik Giel op bezoek hebben gehad, is het hier al ‘Rodaniaaaaa’ wat de klok slaat.

“dalailamaOns belangrijkste levensdoel is om anderen te helpen”, wierp ik eens op tijdens een lezing voor duizend leerling-monniken. “Ah, zoals de waterdragers in de koers”, riep iemand achteraan in de zaal. Dat was Giel. De koersmicrobe verspreidde zich sneller dan het geroezemoes in de zaal en de volgende dagen hingen ze alle duizend aan zijn lippen; smekend om nóg maar eens het verhaal van de Belgische boeddha Tom Boonen te vertellen, over hoe hij zich het nirwana (de hoogste staat die een mens kan bereiken, red.) inreed door 4 keer Parijs-Roubaix te winnen.

Vanaf dan begon iedereen hier ook rond te lopen in steeds gelere gewaden, en zag ik zelfs iemand die rode bollen op een wit gewaad had geverfd. Tijdens hun wekelijks bezoek aan onze kapper, zeiden alle monniken ook steevast: “Doe maar zoals Marco Pantani!” Behalve Giel, die iets mompelde over ene Ludo Dierckxsens. Sindsdien werden ook enkele levenslessen van de José Lama aan de heilige geschriften toegevoegd. “Altijd eerst het bord van je tegenstrever leeg eten” is mijn persoonlijke favoriet.

Ja, ik ben ook overstag gegaan voor de koersgekte. Tijdens de Tour de France bidden we wat sneller zodat we klaar zijn wanneer de live-uitzending begint. Eerst was ik fan van Paolini, die leek me heel zen. Maar zijn methode om in trance te geraken, keur ik af. Daarom draagt Nibali mijn voorkeur weg. Mooi hoe hij zijn lot omarmt.

Ook voor Froome heb ik veel sympathie. Ik heb met veel verwondering naar de eerste bergetappe zitten kijken; hoe hij over zijn stuur zat gebogen, met de blik op het asfalt. Alsof hij op zoek was naar een antwoord dat op de weg stond gekalkt. Maar het antwoord op levensvragen vind je niet op Franse wegen. Daarvoor moet je een steil pad met veel obstakels overwinnen. En dan heb ik het niet over de Monte Zoncolan. Ik nodig Froome graag uit om na de Tour bij ons te komen bezinnen. Intreden in ons klooster is eigenlijk ook een hoogtestage. En hij volgt nu al het juiste dieet.

Of het moet natuurlijk zijn dat hij louter zo over zijn stuur hangt om zijn wattagemeter in het oog te houden. In dat geval zou ik hem graag de raad geven om 0,2W/kg te minderen. Want als hard fietsen argwaan opwekt, moet je gewoon een beetje trager fietsen.

—
Lees ook de bijdrages van Johan Boskamp, Herman Brusselmans en Jan Mulder.

Frederik De Brant
Laatste berichten van Frederik De Brant (alles zien)