Wilbertoord, 1 december 2024. Terwijl een luide stem de laatste koeien de melkstal injaagt, prutsen verderop renners aan rugnummers en stuurbordjes. Tegen een loods, die hoofdzakelijk een stapel kuilbalen en een rode tractor huisvest, leunt een bonte kleurenverzameling fietsen. ‘Moggûh!’, groet de boer vriendelijk, terwijl hij met een kruiwagen door de rij bij de inschrijftafel slalomt. Onder een partytent pruttelt
Nijmegen, 21 mei 2024. Vanaf het puntje van de bank kijk ik geconcentreerd naar de tv. Op het scherm bollen teleurgestelde klassementsmannen en verslagen vluchters om beurten over de meet. De roze veelvraat Tadej Pogačar is al een tijdje binnen, maar dat doet er voor mij niet toe. Ik kijk naar de renners daarachter en probeer ze aan de hand
Rotterdam, 15 december 2023. Ik neem een hap van een broodje kroket. In mijn andere hand heb ik een zak friet. Ik kijk naar mannen op een fiets die met bijna zeventig kilometer per uur over een ovalen houten baan razen. Overal staan logo’s van vage bedrijven waar ik nog nooit van heb gehoord: badkamerwinkels, installatiebedrijven, accountants… Felle lampen flitsen
Met gebalde vuist schreeuwde Tadej Pogačar iets in de camera. Hij keek nog eens achterom en zag niks. Geen Roglič, geen Vlasov, geen Bagioli en zelfs en geen broertjes Yates. Op de top van de Passo di Ganda had hij zijn belagers achter zich gelaten, de kramp verbeten en een niet meer in te halen voorsprong opgebouwd. Met een grote
Over het loeisteile wegdek kruip ik traag omhoog. Mijn benen draaien langzaam rond. Alhoewel: welbeschouwd is het meer duwen dan draaien wat ik doe. Mijn linker- en rechterbeen wisselen elkaar af. Ik schakel, maar er gebeurt niks. Mijn kransjes zijn al op. Als ik naar beneden kijk, zie ik mijn veel te grote binnenblad en mijn veel te kleine cassette.
Als we met ons natte zeem op een terrasstoel ploffen, zijn de andere terrasgangers nog amper van de schrik bekomen. Ze zagen zojuist hoe drie wielrenners voorzichtig hun fiets tegen een muurtje zetten en op schoenplaatjes naar een tafeltje schuifelden. Hoe het zweet langs hun magere lijven liep en hoe de kaalgeschoren benen glommen in de zon. En in het