Er had zich vandaag bijna een ramp voorgedaan, maar door een MacGyveriaans inzicht kwam het allemaal goed.
Ik had net hardglopen en pufte wat uit op de bank. Tijdens het hardlopen was er een hagelbui op m’n dak gevallen (ik overweeg nu ook tijdens het hardlopen een helm te gaan dragen), dus ik was nat en wilde zo snel mogelijk onder
Toen een elektromotortje nog heel even gewoon iets was voor bejaarden die tot frustratie van jou – de amateurwielrenner – net iets te lang een stipje aan de horizon blijven, gebeurde er iets moois op Sporza. Thalita de Jong was net wereldkampioen veldrijden geworden en Renaat Schotte deed een sportjournalistieke meesterzet.
Hij zag een lachende vrouw staan. Hij constateerde dat het
“Hallo, u kent mij niet. Ik zal me even netjes voorstellen: ik ben de pijn van Tom Dumoulin. Ik kruip in zijn benen en de rest van zijn lange Limburgse lijf als hij een tijdrit rijdt, of – en ik noem maar wat – in de laatste twintig meter van een etappe nog per se een Keniaanse spriet wil inhalen.
Ik had me er al een kleine week op verheugd. Eindelijk geen gele truien op de grond. Geen druk gesticulerend bovenlijf uit het dakraam van een Skoda. Geen snoekduiken die maar net naast een lantaarnpaal eindigen. Geen mini-Caubergjes. Geen schots en scheve stenen. Geen regen. Geen aantrekkende wind. En, alsjeblieft: geen waaiers!
Gewoon van Lavarot naar Fouragès, twee plaatsjes waar ik
1. Ren naar de winkel en koop een Legokasteel. Bouw het op (als u kinderen heeft, doen zij het voor u). Knip uit een oude vaatdoek (let op: het moet een kleurige vaatdoek zijn) een heel klein overhemdje dat u om een geel Legomannetje drapeert. Zet dat mannetje aan een Legotafel in de tuin van het kasteel. Zet er nog
De eerste keer dat ik de minidocumentaire ‘Trainen in de ijle lucht’ zag, was het me niet opgevallen. En toen besloot ik na de wedstrijd Nederland-Costa Rica mijn euforische stemming om te zetten in een drinkgelag van heb ik jou daar.