Ik moest aan David Millar denken toen Robert Gesink gisteren in het sportjournaal vertelde over zijn hartprobleem – de korte zuchtjes, of waren het meer pufjes?, na bijna iedere zin vertelden het verhaal beter dan zijn woorden.
David Millar. Even snapte ik het zelf ook niet. Meteen daarna wel. Ik zag
Een wielerliefhebber die z’n feitenkennis een beetje op orde heeft, denkt bij de naam Theo in combinatie met de Tour direct aan het jaar 1936, waarin Theofiel – Theo – Middelkamp, uitgerekend op quatorze juilliet, in Grenoble voor de eerste Nederlandse etappezege ooit zorgde in de Tour de France.
Maar zo’n wielerliefhebber ben ik niet – ik heb het jaartal moeten opzoeken op
Drie weken lang fietsten we samen door Frankrijk. In het begin was ik nog latent aanwezig, wachtend op het moment dat je me nodig had. Op weg naar Ax-3-Domaines hield ik me koest en keek ik vanuit je dunne lijf achterom. Ik zag hoe Alberto Contador, dé Alberto Contador, een steeds kleiner geelblauw stipje werd. Dit had ik, toch al
‘Het is echt niet zo dat vroeger alles beter was, maar in onze tijd kwakte je gewoon je fiets ertussen, spuugde je een fluim in de nek van degene die voor je fietste, zei je in het voorbijgaan dat je de afgelopen nacht met z’n zus had lopen wippen en reed
Donderdagavond kwam ik er in De Avondetappe achter dat wielrenners heden ten dage in een rubberboot gevuld met water gaan zitten na gedane arbeid.
De camera van de NOS volgde André Greipel na zijn etappewinst richting een geheimzinnige ruimte. Greg Henderson zat er met zijn Sports Illustrated-lijf, slechts bedekt door een hippe zwembroek, te ‘chillen’ in zijn opblaasboot. Voor André stond
Ik weet het, het is een beetje afgezaagd om Herbert en Maarten tot de grond toe af te branden. Je doet er beter aan het duo gewoon te accepteren, zoals een wielrenner dat doet met malheur aan de fiets. Het hoort erbij.
Maar gisteren, tijdens het NK, werd