“There is no hell, there is only France”, stelde Frank Zappa ooit. Niet zonder reden. En dan was hij zelfs nog nooit in La Plagne geweest.
La Plagne, La Plagne, waar kennen wij wielervolgers dat ook alweer van? O ja, ik weet het weer, Michael Boogerd (vergeten renner) won er ooit een onbeduidende
“Zou je eens wat kleding willen testen?”, werd mij gevraagd.
“Ja hoor, laat maar doorkomen.”
Het ging om kleding van Banana Cycling, een jong Nederlands wielerkledingmerk, met een nu nog beperkte collectie. Die omvat drie verschillende shirts en één broek. Zomerspul, dus korte mouwen en pijpen. Ik testte de broek en één van de
Het is weer voorjaar en dan komen ze weer in groten getale uit hun holen gekropen: mannen op racefietsen. Je kunt ze aanschouwen op zondagochtend, of in de komende wielertoertochten, zoals de Amstel Gold Race. Ze hebben buikjes, ze hebben mooie fietsen en ze dragen wielerkleding.
Mannen blijven pubers. Fietsende mannen zeker. De onzekerheid over hun uiterlijk, de zoektocht naar hun
Er zijn wielrenners en er zijn fietsers. Het is een simpel onderscheid: een wielrenner (m/v) rijdt wedstrijden. Dat doet hij/zij op een fiets. Die fiets is een min of meer toevallig vehikel voor zijn dromen, zijn kracht, zijn ambitie, zijn talent.
Ik ben een simpele fietser, ik doe niet aan wedstrijden. Nooit gedaan
Fietsen is levensgevaarlijk. Elk rondje op je racefiets kan je laatste zijn.
De belangrijkste reden daarvoor is dat de openbare weg wordt bevolkt door gevaarlijke gekken enerzijds en argeloze verkeersdeelnemers anderzijds. Die moet je als racefietser zien te mijden. Al is dat niet eenvoudig.
De waarheid is hard, de werkelijkheid meedogenloos,
De topsport is vergeven van de eikels. Geef toe, veel topsporters [1] zijn uiterst onaangename figuren.
Wat hier oorzaak is, en wat gevolg, is niet altijd even duidelijk. Moet je een eikel zijn om de top te bereiken? Hmm, aangezien er ook vele sympathieke kerels zijn die de top bereiken, lijkt de causaliteit