Over Joost-Jan Kool

Joost-Jan Kool (1977) uit Lexmond houdt van de koers. Zowel actief als passief. Passief, languit op de bank of springend voor diezelfde bank (afhankelijk van koersverloop) en actief door het rijden van criteriums. Dat laatste valt niet mee door gebrek aan voldoende tijd en vooral talent. Desondanks toch verzot op de foute muziek, de geur van massageolie en de sterke verhalen die de koers maken wat het is. Schrijven over wielrennen is overigens een prima alternatief. Grote droom is het winnen van ‘zijn’ Ronde van Lexmond. Is realistisch genoeg om te beseffen dat dromen vaak bedrog zijn.

De rit naar de zon

Door |dinsdag 27 oktober 2015|

Er zijn gebeurtenissen in de wielergeschiedenis waar ik graag bij was geweest.
Ik moet het echter doen met de beelden in mijn hoofd:

Regen.

Altijd maar regen. In een permanente waas over een glooiend land, dat verscholen onder een dik wolkendek vergeet dat ooit de zon heeft geschenen. Geen zichtbare grens tussen hemel en aarde. Een kletsnatte, grauwe koepel met daarin een handvol

Eugène

Door |donderdag 1 oktober 2015|

Het was heel raar. De man die zomaar opeens voor mij stond, leek helemaal uit grijstinten te bestaan. Alsof hij uit een ver verleden naar het heden was gereisd om mij te helpen.

Even daarvoor had ik mijn ogen geopend. Ik lag langs een weg die ik niet kende. Om mij heen een woest landschap vol rotspartijen en uitgestrekte weiden.
Mijn fiets

Er is hoop!

Door |vrijdag 25 september 2015|

De trui hing half verscholen tussen een grauwe verzameling afgedragen colberts, muffe bloesjes en vale broeken. Als een zonnestraal in een loodgrauwe hemel.
Aan de kraag bungelde een kaartje: f 10,00.
Ik had er maar 6 en een half.
Het ritsje van de trui stond open. Het ging gemakkelijk dicht. KWANTUM werd weer één woord.
Daaronder, en net boven een gekleurde baan in alle

De gelukszoeker

Door |maandag 21 september 2015|

Opeens was hij er. Niemand kende hem, wist vanwaar hij kwam.
Het gebeurde op een doodnormale zaterdagmiddag. Badend in een zacht septemberlicht gleed het leven langzaam naar de zondag toe. Het dorp rolde zich ontspannen op, als een kat luierend in de vensterbank. Her en der rommelden de mensen nog wat in hun tuinen of klitten buren bijeen voor een praatje.

Niemand

Een ruw verpest feest

Door |zaterdag 12 september 2015|

Zijn lichaam voelde als een lang en heftig feest dat door de dag die er teveel aan was ten einde was gekomen. Een lichtblauwe brigade, als een oom met een slechte dronk, had het allemaal verstierd. Scherven op de vloer, restanten van de kapotgeslagen droom waarin zovelen met steeds meer overtuiging waren gaan geloven. Een worst-case scenario dat met de

Een heilig vuur

Door |vrijdag 11 september 2015|

Het vormt de rode draad in talloze verhalen. Misschien zelfs de basis van ons bestaan.
De strijd tussen God en de duivel, Batman en Joker, Lance Armstrong en Filippo Simeoni.
De strijd tussen goed en kwaad.

Deze dagen is het kwaad lichtblauw gekleurd.
Vanuit ons perspectief welteverstaan.
Het perspectief van de wielerfan die het nieuwe wielrennen heeft omarmd. Die klaar is met de schimmigheid, de