Voor me reed een man, of een jongen, op een gammele mountainbike. Hij droeg een spijkerbroek en een jack dat fladderde in de wind. Ik naderde hem snel, maar het pad langs het water, dat glad als een spiegel achter de rietkraag blonk, was te smal om hem te passeren.
‘Pardon’ riep ik. Geen reactie: oordoppen.
Zo vormden we samen een gedwongen
Een van de eerste wielerboeken die ik aanschafte was de verhalenbundel Pijn is genot van Jan Siebelink. En het eerste verhaal dat ik daaruit las (ik werd er als vanzelf naar toe getrokken) ging over de strijd die Johan van der Velde (en zijn gezin niet te vergeten) voerde op de
Had Eddy Merckx de Tour de France 5 maal gewonnen met snor?
Het feit dat u hier, al is het maar voor even, over twijfelt, geeft wel aan hoe slecht de snor erop staat in de wielersport.
Toegegeven: Eddy Merckx is niet helemaal het juiste voorbeeld. Eddy is een stripfiguur die ook op
We reden in de auto met een kofferbak vol varken, in stukken gehakt en ik plastic verpakt, richting Zijderveld. Teveel vlees voor de vriezer thuis. Die lag al vol met kip, koe en ingemaakte groente uit eigen tuin. Voldoende voorraad om een Derde Wereldoorlog te overleven in ieder geval. Dreiging, altijd maar die dreiging van de communisten uit het oosten.
Op de televisie baanden renners zich een weg over een veredeld geitenpad dat loodrecht naar de hemel leek te voeren. Langs het pad stonden mensen. Schimmen met paraplu en felgekleurde cape als bescherming tegen de regen en de mist. Sommige coureurs zwalkten naar boven, als een zeilboot, laverend tegen de wind.
Als klein kind leerde ik dat God overal tegelijk kon zijn. Een wonderlijk mechanisme waarvan ik mij maar moeilijk een voorstelling maken kon. Hoe was het in hemelsnaam mogelijk dat iets of iemand in staat was om op meerdere plaatsen tegelijk te zijn. De twijfel was groot.
Na afgelopen seizoen weet ik echter dat het kan, dat wat ik hoorde in