Over Marc Peeters

Marc Peeters (1958) schrijdt en schrijft bij leven en welzijn voort op twee wielen. Fietst bij voorkeur naar boven, in plaats van zich naar beneden te laten vallen. Zijn verhalen volgen de kronkelige lijnen van zijn tochten. Verheugt zich het meest op de Leffe Blond na afloop. Ziet liever meer fietspaden dan een Grand Départ.

Sire, er zijn geen klimmers meer

Door |woensdag 1 juni 2022|

Afgelopen zaterdag was de apotheose van de Giro dit jaar. De slotklim naar het Marmolada-massief, waarvan Eddy Merckx ooit zei gevraagd naar zijn ervaringen (Eddy, wat denk je?): “Brrrrr”. Merckx, een man van weinig woorden, maar wel grote daden.

Ik verwachtte een parade van tenoren, van mannen die weten wat het is om zo’n monster te bedwingen. Plots kreeg ik het

Ode aan het lelijke landschap (nog een keertje over Parijs-Roubaix)

Door |donderdag 5 mei 2022|

De laatste editie van Parijs-Roubaix ligt alweer een tijdje achter ons, en nog steeds denk ik eraan, kwestie van nagenieten, hoe langer ik nageniet hoe mooier het kennelijk was.

Een aantal frappante observaties borrelen in die nagenietfase bij mij op. Ze hebben onmiskenbaar ook te maken met de fase waar we nu als koersliefhebber in aanbelanden: het rondewerk. Al eerder heb

Van ver aangaan (over vva-renners)

Door |maandag 28 maart 2022|

Wat maakt de koers aantrekkelijk? Een veelomvattende vraag, allicht draaien alle verhalen, ook op deze blog, om deze vraag. Een belangrijke factor is het type coureur. Hier wil een hommage plaatsen aan de wielrenners die ‘van ver aangaan’. Grofweg op meer dan een uur van de meet.

Bedenk dat voor veel wedstrijden het tegenwoordig volstaat om het laatste half uur live

Blanka Kata (vh. Kata Blanka) Vas

Door |maandag 22 november 2021|

Zondag 31 januari begin dit jaar (2021), WK Veldrijden in Oostende. Bij de Beloften Vrouwen U23 gebeurt iets opmerkelijks. Er staat aan Hongaarse aan de start, dat op zich is al opmerkelijk, een exoot verscholen tussen het contingent Lage-Landers, met ook nog wat Françaises, Italiaansen etc, maar dat zijn allemaal vertegenwoordigsters van landen met een veldrittraditie, of ruimer gesteld een

Never a dull moment met Remco

Door |dinsdag 5 oktober 2021|

Remco Evenepoel wint de Coppa Bernocchi 2021. Op een wijze die we van hem kennen. Van ver aangaan, en solo de handen omhoog steken.

De Coppa Bernocchi staat bekend als een sprinterskoers. Het profiel bewijst dat, enkel in het begin liggen er wat ‘opstulpinkjes’. Of zie anders de lijst van eerdere winnaars. Vandaar dat Remco dacht er maar snel aan te

De Grote Ronde op de schop

Door |maandag 23 augustus 2021|

Het is de tijd van de Vuelta a España. Normaal een tijd waarin de wielerkoorts bij mij naar een kookpunt stijgt. Ik merk er nu echter niks van, het doet me niet veel. Wat is er aan de hand?

Mij lijkt dat de Vuelta in hetzelfde bedje ziek is als die twee andere Grote Rondes. Teveel voorspelbaarheid, teveel saaiheid. Meest uitgesproken