Zondag wordt Parijs-Roubaix verreden en er is maar één iemand die er voor kan zorgen dat de koers spannend wordt voor de neutrale toeschouwer. Als we vanavond allemaal op onze blote knieën onderstaand gebedje prevelen aan de rand van ons bed, dan moet het goed komen.
Beste God,
Ik weet
Afgelopen Zaterdag. WK Veldrijden voor Beloften. Het is de laatste ronde als een Belgische jongeman met de naam Wietse Bosmans de laatste zandstrook ingaat. Door een slimme manoeuvre was hij zijn twee Nederlandse concurrenten voorbijgestoken en reed hij zo goed als zeker af op de wereldtitel. De zandstrook
Alpe d”Huez, twee weken geleden. De lach in bocht 7 kwam in verschillende soorten en maten.
De meest bekende lach is de lach van de dronken Hollanders die eens in de zoveel jaar een feestje vieren op die paar vierkante meter. Het was er te druk, maar wel gezellig. Het begon al dagen van te voren. Ik stond er dit jaar
De Ronde van Zwitserland. Een geweldige koers met mooie ritten door het schone Zwitserse land waar verrassende uitslagen aan de orde van de dag waren. De grote vraag na deze koers: welke wijze lessen kunnen wij nu trekken met het oog op de Tour de France?
1. Mauricio Soler
Een
Sergei Oetsjakov (11 mei 1968)
Sergei Oetsjakov. Ik schrijf het maar zoals Mart Smeets het zou uitspreken. Tijdens de research voor dit stukje kwam ik erachter dat deze man meerdere aliassen hanteert. Zo kan ik hem vinden als “Serhiy Utchakov”, “Serguei Outschakov”, “Serguei Outchakov”, “Sergey Outchakov” en
Nog 1 kilometer
Twintig seconden heeft hij nog. Bart de Clercq rijdt gewoon stug door. Ik was eigenlijk alweer vergeten wie de koploper was. Ja een Belg, maar de Belgische commentatoren leken er zelf ook niet al te enthousiast van te worden. De Clercq is wel een mooie achternaam voor een Belg.