In de uitzending van de Avondetappe wordt een verhaal van Frank Heinen voorgedragen door Joost Prinsen. Direct nadien kunt u het stuk hier nog eens nalezen.
Het is de zomer van 1983.
Op de voorpagina van het wielerblad Mirroir du Cyclisme staan vier jonge coureurs. ‘Ceux qui piaffent derriere Hinault.’ Ze lachen naar de camera. De nieuwe generatie, aangenaam. Greg Lemond. Marc Madiot. Laurent Fignon. En Pascal Jules. Die laatste twee staan vlak naast elkaar, als echte vrienden, vrienden wier vriendschap de sport overstijgt. Fignon en Jules, Laurent en Pascal, ze hebben een verbond. O, wat is hun glimlach breed, hun tanden wit, wat blaken hun koppen van ongegeneerde gezondheid.
Vier jaar later
Pascal Jules lost zijn belofte niet helemaal in. Na een grandioze etappezege in de Tour van 1984 deemstert hij langzaam maar zeker weg. Ruzie met Cyrille Guimard, vertrek bij Systeme U. En bij Seat, in Spanje, krijgt hij zijn carriere niet meer van de grond. Na een liefdadigheidsvoetbalwedstrijdje na weer een verloren seizoen, rijdt Pascal Jules naar huis. Kort voor middernacht verliest hij de macht over het stuur en ramt een huis langs de weg.
Het is 25 oktober 1987.
Thuis wachten vrouw en kind. Justin Jules is dan 1 jaar.
Zeventien jaar later.
Justin woont net als zijn broer nog thuis in Boisemont, in het huis met de witte luiken, bij zijn moeder en zijn stiefvader Rene Caufield. Rene drinkt. Wat heet, hij zuipt. Op een avond ontstaat er ruzie in het huis met de witte luiken. Wat de aanleiding is? Niemand die het weet. De spanning loopt op, almaar verder, een vuurtje dat de lont van een bom wegvreet. Dan vallen de twee jongens Rene aan. Justin slaat zijn stiefvader met een ijzeren voorwerp op het hoofd.
Vier jaar later.
Justin Jules wordt veroordeeld voor doodslag op zijn stiefvader. Vijf jaar cel, waarvan hij een deel al uitgezeten heeft. Een jaar later hervat hij het koersen. Begin dit jaar breekt hij definitef door en wint de Franse openingskoers, de GP de la Marseillaise.
De witte luiken van het huis aan de Hauntil zijn tegenwoordig vaker gesloten dan vroeger. Een paar kilometer verderop, in Chanteloup-les-Vignes staat een klein monument voor Pascal Jules. Voor Rene Caufield is slechts een grafsteen opgericht. De herinnering aan hen is verenigd in een talentvolle jonge renner.
De beeldvertelling van bovenstaand verhaal: NOS.nl
Auteur van (of meegewerkt aan):
- Voorpublicatie ‘Fietsen om niet aan te komen’ van Frank Heinen - 30/04/2021
- Vergeten wielrenner: José Beyaert - 20/04/2021
- Vergeten wielrenner: Rebecca Twigg - 01/04/2021
Geef een reactie