Gisteren was het een Jetse Bol-dag, dat konden we vandaag in alle Nederlandse kranten lezen. Wij genoten ervan en vraten elk artikel over Jetse, maar hoe ging het eigenlijk met de hoofdpersoon zelf, de day after?

‘Het hoofd is rood van de zon, maar de big smile heb ik nog steeds. De benen vielen niet eens heel erg tegen, maar het eerste uur werd er echt hard doorgekoerst. Dan is het wel even harken op het kantje hoor. Het voelde alsof mijn benen eraf waren gescheurd en met Prittstift en klittenband er weer aan waren teruggeplakt. Later reed er een erg grote groep weg, dus de rest van de dag is het niet meer echt rustig gegaan. Uiteindelijk moest ik er op de laatste steile klim toch af. De vlucht van gisteren eiste zijn tol. Mijn trainer wees mij er echter net op dat de zeven renners die gisteren voor mij finishten nu achter mij binnenkomen. Iedereen voelt het dus wel. Dat ik tijd verlies is geen punt. Dan kan ik bij een eventuele volgende vlucht alleen maar meer ruimte krijgen.’

‘In het peloton kreeg ik vandaag wel wat schouderklopjes en had ik de nodige aanspraak. En niet alleen daar, ik lees ’s morgens de krant op mijn iPad en las de lofuitingen inderdaad. Mooi hoe het ontvangen wordt! Mexico werd voor zover ik weet ook wel even gek ja. Althans, in in ieder geval mijn schoonfamilie ;)

‘Toen ik vanavond het hotel binnenliep ben ik als eerste op bed geploft. Dat is in ieder geval goed. Als het eten dat ook is ben ik wel content. Of ik naast lezen ook aan andere dingen toekom? Nou, de dagen zijn erg kort en ik ben er nog niet aan toe gekomen om Netflix aan te slingeren. Lezen is makkelijker omdat je na een paar bladzijden je boek (of ereader) zo weer kunt wegleggen. Met series wil ik een aflevering in één keer afkijken. Spotify gebruik ik wel veel. Lekker om je af te sluiten van de rest, bijvoorbeeld in de bus. De Colombianen hebben er namelijk geen moeite mee om zowel voor- als achterin de bus een Bose-box te laten loeien met twee verschillende playlists. Mijn vaste plaats zit daar precies tussenin. Maar zoals ik al zei gaan de dagen echt snel en blijft er weinig tijd over. Vandaag heb ik hooguit twee uur niets om handen – in het hotel dan.’

 

Leon Geuyen