Zoals Jetse Bol al had voorspeld was de etappe van vrijdag een sprintersbal. Betekent dat ook meteen een saaie etappe als je zelf geen sprinter of onderdeel van een sprinttreintje bent?
‘Een rustige maar snelle dag vandaag. Gelijk vanuit het vertrek reed er een kopgroep van vier renners weg met daarbij twee ploeggenoten. De etappe ging in een neerwaartse lijn van 1200 meter hoogte naar 400 meter hoogte op de finish, en het grootste deel van de dag stond er ook nog eens een flinke wind in de rug. Het gemiddelde over 193 kilometer was dan ook bijna 50 per uur. Toch hoefde je daar niet heel erg hard voor te trappen, op wat momenten na waar het peloton door de wind op de kant dreigde te gaan. Ik heb mij lekker in het peloton genesteld en heb een poging gewaagd om mee te sprinten, maar dat lukte niet echt.’
‘Door de hoge snelheid vloog de tijd om, maar je moet wel scherp blijven. Echte gesprekken heb ik dan ook niet gevoerd. Als er met zo’n hoge snelheid gekoerst wordt kan een kleine stuurmanoeuvre al een fatale afloop hebben. Natuurlijk is je spanningsboog ook niet oneindig, maar echt diep nadenken onderweg doe ik niet. Wel vallen er dingen op. Zoals de verkeerde vlag op het rugnummer van Jay McCarthy (de Stars and Stripes in plaats van de Australische vlag) en de spelfout in het rugnummer van Andreas Schillinger (‘Chillinger’, hij zal dus wel relaxed zijn).
‘Gisteren heb ik even bijgepraat met Tom Dumoulin, mijn oud-ploeggenoot in de Rabobank-opleidingsploeg. Hij zei dat hij vermoeid was en ik vertelde hem dat ik dat gevoel wel ken, haha. Op onze hotelkamer kamer is het rustig. Ik kan goed overweg met Alex (Molenaar, red.) en het is mooi om te zien hoe een 21-jarige zijn groterondedebuut beleeft De dagen zijn echter lang in een grote ronde, dus heel veel tijd voor het slapen gaan is er niet!’
‘Zaterdag hebben we weer een mooie etappe met drie beklimmingen onderweg en een oplopende finish. Een goeie dag om in de aanval te gaan, maar ik denk dat er veel renners zijn met dat plan!’
