Ik kan, na mijn eerste ritje op Franse bodem, nog net naar de zwembaddouche wankelen. Met mijn fietskleding aan koel ik af onder de koude straal, terwijl de overige campinggasten me meewarig aankijken. Rare vent. Met deze temperatuur fietsen. Ik ben volkomen naar de gallemiezen gedraaid. Combinatie van zon, woedende mistralwind en
Jaap de Jong , foto Wouter Roosenboom
Hij heeft geen schrik van een avontuur. Om een plaats in het profpeloton af te dwingen, verhuisde de 19-jarige Jaap de Jong in z’n eentje naar
Zo onvoorspelbaar is het wielrennen. Het ene jaar verklaar je een koers op sterven na dood, het volgende jaar schrijf je niet eens hoe jammer het is dat ze met een dag wordt ingekort, dit jaar volg je de hele zwik gewoon vier dagen op Eurosport. De Route du Sud is bij mirakel uit de palliatieve kliniek van de
14, 15 en 16 juli 2015 doet de Tour de France wederom de Pyreneeën aan. Hoewel het een stuk verder rijden is dan de Alpen (Breda -> Alpe d’Huez is 990 kilometer, de Tourmalet is met 1245 kilometer tweeënhalf uur langer rijden) en we er nog niet echt een Nederlandse berg hebben, is het zeker de moeite waard. Argèles-Gazost is
Henk Lubberding startte zijn profcarrière in 1977 bij Peter Post en bleef die ploegleider, eerst van TI Raleigh en daarna Panasonic, trouw tot aan zijn wielerpensioen. Zestien jaar lang. De wielergeschiedenis kent meer van die hondstrouwe types. Raymond Poulidor bijvoorbeeld, in de jaren zestig en zeventig achttien jaar lang prof bij Mercier, of die ploeg nou Mercier-Hutchinson of Gan-Mercier heette.
Deze keer eens een vraag over deze eeuw. Je ziet vier Franse renners. Wie zijn het? Maar vooral: wat hebben ze, naast hun nationaliteit, met elkaar gemeen? Vanmiddag om 15 uur het antwoord.