‘Er zijn geen eerlijke Hollanders. Dit is typisch de stijl van rijden van Post. Wel willen winnen, maar niet willen trappen.’ De woorden komen op 22 september 1982 uit de mond van Rudy Pevenage, de blonde Belg op de fotokaart links. Dat jaar rijdt hij in
De geur van het ziekenhuis vermengde zich met de muffe lucht van het tweedehands boek: Mijn wegjournaal van Eddy Merckx
, opgetekend door journalist Louis Clicteur. Een paar uur eerder had ik het zonder erbij na te denken in mijn tas gegooid. Eigenlijk stond mijn hoofd niet naar wielrennen en zeker
Peter Sagan beweerde ooit doodleuk niet te weten wie Seán Kelly was. Op zulke momenten hunker je naar een universiteit voor renners. Kun je afstuderen aan de filmschool en niet weten wie Coppola is? Iconen maken deel uit van je métier.
Helden van vroeger komen op rustdagen goed van pas voor journalisten die nog een dopingvrije scoop
Van Rabobanks negenkoppige Giroploeg van 2009 rijden er nog drie bij de ploeg die nu Blanco heet: Jos van Emden, Laurens ten Dam en Maarten Tjallingii. Tom Stamsnijder vertrekt in 2011 naar Leopard Trek en is inmiddels in dienst bij Argos-Shimano. Voor de vijfde Nederlander is er
14 april 1999. Het is koud. Bar koud. Van de 188 renners die aan de start staan van de 63e Waalse Pijl zouden slechts 56 de finish halen. Regen, natte sneeuw, sneeuw, temperaturen tegen nul. Kortom, weer voor alleen echte kerels.
Vlak na de tweede beklimming van de Muur van
Het was ’n prachtige en ongemeen spannende finale.
Ongekend ook, de remonte van Nico Mattan in Gent-Wevelgem.
Na afloop volgden protesten en officiële waarschuwingen. Want wat deden al die wagens en motoren in de finale? Vervalste men de koers in Wevelgem?
Hetiskoers bekeek de archiefbeelden, reconstrueerde de veelbesproken finale en nam contact op met