Ik lag al op bed, maar kon niet slapen. Beneden was het onrustig. Er werd druk heen en weer gelopen, gepraat. De voordeur ging open, papa’s voetstappen op het grind, daarna het portier van de auto. Een kwartier later was hij terug. Het geritsel van zakken, de koelkast die open en dicht ging, mijn zus die riep dat ze bitterballen
Het zuur brandt in zijn benen. Zijn scrotum doet pijn. Thomas Dekker stapt verbeten van zijn fiets. Zijn doel, het werelduurrecord, glipte uit zijn handen. Hij komt net te kort. Nee, niet heel veel. Maar één rondje.
Het klinkt als een slapstick. Mensen die niets van wielrennen snappen zullen reageren met een ‘dan had hij maar even íets harder moeten trappen’.
Daar zit hij op zijn fiets. In het velodrome van het zo moeilijk uit te spreken Mexicaanse stadje, op 1.800 meter boven zeeniveau.
Nog een laatste slokje water, want hoe gortdroog zijn keel ook zal zijn, tijdens de race valt er niets meer te slokken of te snaaien.
Het is een persoonlijke wedstrijd tegen
Dit stuk verscheen gisteren op JetseBol.nl en is met toestemming hier opnieuw gepubliceerd.
Morgen gaat Thomas Dekker op een fiets proberen zoveel mogelijk kilometers in één uur weg te trappen. Een dappere poging waar je ballen voor moet hebben. Letterlijk en figuurlijk. Probeer maar eens een uur in een zo meest aerodynamische positie op een
Volgend jaar ga ik het echt doen. Thuisblijven voor Qatar.
Mijn wielerkoorts begint jaarlijks in Qatar en eindigt weer in Roubaix. Daarna begint de zomerslaap. Op 1 november slaat m’n wielerhart weer langzaam aan tijdens de Koppenbergcross. Al crossend sluimer ik daarna door de wintermaanden heen. Om begin februari met een schok wakker
Bron: FB Thomas Dekker
Het begint steeds spannender te worden voor Thomas Dekker. Over een paar dagen zal hij 60 minuten lang de longen uit zijn lijf fietsen om het werelduurrecord in handen te krijgen. Maar het is niet alleen een kwestie van rijden tegen de klok. De uitslag