Zondag zit heel Vlaanderen en de crème de la crème van de Nederlandse wielervolgers voor de buis voor het WK veldrijden. Modder, zand, sneeuw, hagel, het kan ons niet vies genoeg zijn in Zolder. Omdat u als lezer van dit wielerblog natuurlijk een crosskenner bij uitstek bent, organiseert Het
Rust, zelfvertrouwen en focus. Dat is de eerste indruk die Jens Dekker (17) bij de start afgeeft. In het Belgische Zonhoven, bij de superprestigewedstrijd, zie ik de talentvolle veldrijder met een strakke blik en een schijnbaar volkomen ontspanning in zijn lijf op de eerste startrij staan. Dat zelfvertrouwen is
Het was afgelopen zondag een mooie generale in Hoogerheide. Vader Adrie had in een speelse bui zijn parcours maar weer eens opnieuw uitgetekend, nu met een schitterende fotogenieke trap als krent in de modderpap. Mathieu van der Poel was ongenaakbaar. Werd hij in de snelle start nog even gehinderd, binnen één ronde was het duidelijk dat er geen maat staat
Het zit er weer aan te komen, het Belgische blok.
Nee, dat is geen tv-programma over nijvere zielen die in hun vrije tijd een woning verbouwen. Het is ook geen politieke partij; het is een mentale constructie die eens in de zoveel tijd de kop opsteekt. Op momenten dat het WK veldrijden in aantocht is en een niet-Belg de favoriet is.
“Zogenaamde acrobatische hindernissen, zoals het op- en vooral afrijden van traptreden moeten worden uitgesloten.”
Onder het kopje ‘Regels voor cross-country-wielerwedstrijden’ maakt de KNWU eind 1959 melding van opgelegde veranderingen bij cyclecrosses. Het verbannen van traptreden is er eentje van.
“De natuurlijke moeilijkheden (dwars door bos en velden, lastige wegen