De wereld wordt nog eens aan het bestaan van Andy Schleck herinnerd. Tourwinnaar via de groene tafel over wie zijn ploegleiders de jongste jaren victorie kraaiden wanneer hij een koersje waarvan niemand het bestaan afwist had uitgereden. In de marge verzeild geraakte popster voor wie in een intussen schijnbaar ontiegelijk ver verleden media en publiek in zwijm vielen. Broer van Fränk die algauw zelf de broer van werd. De Hugo Koblet van zijn tijd: flair, pédaleur de charme, tragiek, talent, klasse en nog meer het onvermogen om ermee om te gaan.
Het staat er echt op zijn Wikipediapagina. 10 juni 1985. Generatiegenoot van Greg Van Avermaet, Tony Martin, Mark Cavendish en Chris Froome. Die laatste zijn carrière moest nog goed en wel beginnen toen die van Schleck al ten einde was. In een periode dat de wielersport volgens velen zuiverder wordt, geraakte Andy Schleck langsom minder een poot vooruit. Daar is niks van overdreven: Schleck staat in de CQ-ranking dit jaar 1057ste (tussen Sergei Pomoshnikov en Yonder Godoy), beëindigde 2013 als 587ste (tussen Denys Kostyuk en Markus Eibegger) en 2012 als 1426ste met even veel punten als Ji Cheng. Zijn contract viel moeilijk navenant te noemen.
Fietsen kon ie. Op 21-jarige leeftijd werd hij al tweede in de Giro. Na Danilo Di Luca, maar voor Mazzoleni, Simoni, Cunego, Ricco, Bruseghin en Pellizotti. Soit, u snapt het wel. Misschien kunnen Bjarne Riis, zijn broer Fränk of zijn vader Johny meer vertellen hoe hij dit voor mekaar heeft gekregen. Hierover niets op zijn ochtendlijke persconferentie, die zo een stuk relevanter had kunnen zijn. Dat Andy Schleck gestopt is met wielrennen, was al langer dan vandaag duidelijk.
Pieken kon ie als geen ander. Heeft in zijn hele leven negen keer top 10 gereden in het eindklassement van een rittenwedstrijd. Daarvan stond hij drie keer op het Tourpodium en één keer op het podium van de Giro. Van een dodelijke efficiëntie gesproken. Over zijn tien profjaren gespreid, is dat niet eens één top 10-plaats in de eindstand van een rittenkoers gemiddeld per jaar.
Talent dat had ie. Als we de verhalen mogen geloven toch, meer dan zijn broer die om dat gebrek aan talent te compenseren al eens een citytrip naar Madrid boekte. In de realiteit fietst zijn vijf jaar oudere broer nog en hangt het supertalent zijn fiets aan de wilgen omdat het een knieblessure heeft en omdat het gedurende drie jaar al een overwinning op zich was wanneer hij in een koers niet moest opgeven. Onafscheidelijk die twee. Laat Fränk zich op doping betrappen, ze moeten Andy tegenhouden om niet hetzelfde te doen. Lievelingetjes van Jan en alleman, de Franse Gendarmerie niet inbegrepen. Kijk twee iele broertjes die snoeihard kunnen fietsen, hoe schattig! Het was te gemaakt, te georkestreerd. Het was nep. Een zoveelste mooi verhaaltje dat het wielrennen uit het slop moest trekken.
Een echte klimmer was ie ook: een carrière met in het begin hoge pieken, aan het eind diepe dalen en in zijn geheel uitermate surreëel. Mentaal broos zoals alleen echte klimmers kunnen zijn. Veruitwendigde de tragiek zoals alleen echte klimmers dat kunnen. Misschien doet hij nog het meest denken aan zijn landgenoot Charly Gaul, de Engel van het Gebergte. Stopte op zijn 32ste met fietsen, na ook nog drie jaar aangemodderd te hebben zonder maar één platte prijs te rijden. Helemaal opgebrand dat Gaul was door overmatig amfetaminegebruik, die zich na zijn carrière in de Luxemburgse wouden terugtrok. Of hij graag viste, is niet geweten.
En Schleck doet natuurlijk ook denken aan de al eerder aangehaalde Hugo Koblet. Haalde die behalve zijn kammetje ook zijn spiegeltje uit zijn achterzak, de kans is groot dat hij er Andy Schleck in zag. De eerste grote vedette van het peloton, die zich daar ook erg goed van bewust was en er ook naar leefde. Een veel te snel leven bleek achteraf. Dat Schleck toch maar goed op zichzelf past.
Tweede in de Giro op zijn 21ste, winnaar van Luik-Bastenaken-Luik op zijn 23ste, de Tour winnen op zijn 25ste, renner af op zijn 26ste, gedwongen door knieperikelen hiermee in het reine te komen op zijn 29ste. Het wielerklimaat 2007-2011 lag hem klaarblijkelijk beter dan dat van 2011-2014. Heeft het te maken met mazen van netten die stilaan kleiner worden? In ieder geval heeft hij vandaag de grootste overwinning uit zijn carrière geboekt: door te stoppen met de sport die hem roem heeft bezorgd, dezelfde sport die van hem de jongste jaren een lachertje heeft gemaakt. Daar kan geen groene tafel tegenop.
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020
Gatverdamme wat een vies en insinuerend stuk. Je praat alsof je er veel vanaf weet maar je praat gewoon wat mee op wat gedachten die in je naar boven borrelen. Werkelijk smerig, rode kaart voor natrappen op een tegenstander die al op de grond ligt.
Nou, nou. Het heeft er toch alle schijn van dat de Schleckjes ook wel de weg wisten te vinden naar de snoep pot om het maar even mild uit te drukken. De ware reden van het stoppen komt nu wederom niet naar boven. Willen ze niet meer gebruiken of kunnen ze niet zonder? Speelt er weer iets waar wij (nog) niets van af weten?
tis een column, en het is aan de lezer deze op waarde te schatten…. ik vind het vermakelijk. struisvogels leven niet alleen op het zuidelijk halfrond :)
Scherp en cynisch. Moet haast wel minimaal kern van waarheid inzitten.
Vind het nogal makkelijk om zulke zware beschuldigingen af te doen als maar ‘een column’. Het is aan de lezer om die inderdaad op waarde te schatten. Aangezien enige bron die überhaupt aangehaald wordt Wikipedia is, en nog gekscherend ook, is die waarde 0. Insinuatie, speculatie, en zoals Cees voor mij zij, het natrappen van een man die al ligt. Laffe column vol met afgunst.
Beste Stephan, enige realiteitszin lijkt je absoluut vreemd. Gezien de meest recente wielerhistorie en de feiten op een rij, kun je makkelijk afleiden wat Andy (en velen) hebben gedaan op een bepaald vlak. Het getuigt van naiviteit om hier nog te spreken van laffe insinuaties. Ik gun je uiteraard je mening.
Ach ja, omdat mijn realiteit niet aansluit op de uwe ontbreekt het mij aan realiteitszin. Iedere wielrenner heeft de schijn tegen in dit klimaat. Dat maakt ze nog niet allemaal schuldig. Iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Dat is niet alleen mijn realiteit, dat is realiteit van het de moderne rechtstaat. Dus spreekt u mij alstublieft niet van realiteitszin. Met uw kromme denkpatroon past u tussen het volk dat lustig MINDER, MINDER scandeerde in een Haags café, op aangeven van een geblondeerde blaaskaak die zichzelf politicus noemt. De desbetreffende groep graait immers meer dan gemiddeld uit de verboden pot c.q. de tas van een vreemde, dus zijn ze allemaal schuldig. U heeft zeker ook nog een hekel aan Duitsers? Dat staat mij enorm tegen. Ik vind dat een ieder op zijn eigen daden moet worden afgerekend, en niet op die van de mensen om hem heen, hoe makkelijk dat ook is. Dat dat mij naïef maakt in uw optiek, daar slaap ik echt niet minder om.
Natuurlijk is er geen bewijs dat Andy doping heeft gebruikt, als hij dit al gedaan zou hebben. Maar de sport zal nooit schoon worden als de wielerwereld deze column gaan veroordelen. En ja: 1+1 is twee he..
Tja…
De (recente) wielergeschiedenis heeft ons geleerd dat er op los gelogen, gebruikt en ontkent wordt.
Inderdaad, de schrijver zal weinig direct bewijs kunnen overleggen van gebruik van het broertje van Frank. Andersom: geen persoon die nu huilt om het feit dat een middelmatige renner stopt (die in de cowboytijd mee kon met de cowboys en de laatste jaren als een ezel rondrijdt) kan bewijs overleggen van GEEN gebruik. Een beetje flauw misschien.
Maar alles wat wij als liefhebbers of kenners zien, wijst op gebruik in het verleden. Meer hebben we niet.
Ja toch. Schrijvers/columnisten die hun nek durven uitsteken en de vinger op de zere plek leggen. En dat doet pijn getuige de reacties van Cees en Stephan.
En ga niet bij een nieuwe onthulling roepen dat de journalistiek niet kritisch genoeg was a.u.b.
Voor mij getuigt dit stuk van gezond verstand en realiteitszin.
Teun,
Ik ben het helemaal met je eens, zeer duidelijk opgeschreven.
Gaat dit over de nummer 3 van de laatste Giro….
In een Giro etappe 2007 hormonaal de enige man tussen knaapjes DiLuca, Simoni en Piepoli
Het is zeker een kritisch stuk, maar de titel erboven is nog altijd
” De Verloren Engel van het Gebergte” en Niet de gevallen engel.
Al zet de tekst (en de geschiedenis) wel aan tot denken.