Getest: Spiuk 16RC raceschoenen

© Wall-art Photography

Eindelijk was daar toch het voorjaar. En toen hoog in het zwerk de eerste strepen blauwe lucht zich aan de wereld toonden, stapte ik, met nieuwe schoenen aan mijn voeten, op de fiets. Natuurlijk stond er wind. Hier in de Alblasserwaard werd de wind op de 8e dag geschapen. Een extraatje van de schepper. Mooie omstandigheden in ieder geval om die fraaie schoentjes eens flink op hun donder geven. Helaas, ik voelde mij als een held op sokken. De schoenen misten op een bepaalde manier steun en houvast. Vooral als ik eens flink uit het zadel kwam, voelde ik mij bijna onzeker. Alsof de schoenen daar niet sterk genoeg voor zouden zijn. Ik dacht na over een review; tot op heden was ik alleen te spreken over het uiterlijk.

Ik stond te wachten bij een provinciale weg en keek omlaag. Ik droeg een paar keurig witte sokken. In combinatie met mijn zwarte schoenen een verantwoorde look. Echt gelukkig voelde ik mij er echter nog niet mee. Het was druk, de stroom auto’s schoof als een slang voorbij. Er kwam een boer aangereden. Hij had gele klompen aan zijn voeten. Ik voelde mij alsof ik de stad was ingewandeld met een paar sloffen aan mijn voeten. Bijna verlangde ik naar de klompen van de boer.

Er verstreek een week of twee. Ondertussen bleef ik gewoon fietsen met deze schoenen. Vooral omdat ze er zo gesoigneerd uitzagen en klompen op een fiets zelfs in de Alblasserwaard een brug te ver is. Daarbij komt dat ik een ijdeltuit ben. Iets waar ik volkomen eerlijk over ben. Achteraf kwam dat prima uit, die hang naar de meest gesoigneerde plaatje. De schoenen begonnen vertrouwd aan te voelen. Het leek wel alsof ze zich langzaam gevormd hadden naar mijn voet. Het comfort en het uiterlijk bleef, maar er kwam zekerheid bij. Nu werd de Spiuk 16RC pas echt een heel fijne schoen. Ik kan niet echt een moment noemen waarop het gebeurde. Het ging heel geleidelijk. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de schoenen en mijn voeten zich heel subtiel met elkaar versmolten. Maar goed, alles in het juiste perspectief; ook met zulk fraai schoeisel is het zaak om met beide beentjes in de klei te blijven staan.

Neemt niet weg dat de Spiuk 16 schoenen uitermate goed bevallen en ik er vrijwel alles mee doe. Nou ja, alles wat je op een fiets doet welteverstaan. Ik rijd er rustig op mijn gemak mee rond, zo af en toe krijgen ze er van langs in een koers en vooral: ik geef ze af en toe een poetsbeurt. Niet echt iets voor mij, maar deze schoenen verdienen het. Stijlvol, een tikje retro, maar dus ook comfortabel en sterk.

Oh ja, voordat ik het vergeet: koop ze ongeveer 2 maten groter dan de schoenmaat die je normaal draagt. De Spiuk 16RC valt behoorlijk klein en is vooral erg smal. En als je ze eenmaal hebt gekocht: heb geduld; het is een schoen waaraan je een beetje wennen moet. Maar, het is het waard. De Spiuk 16RC is namelijk een heel fijn, comfortabel en mooi raceschoentje!