Op het moment ligt Tom Boonen in bed, te malen. Hij is geen schim van de renner die vorig jaar elke straatsteen van de voorjaarsklassiekers kapot reed en realiseert zich dat zelf als geen ander. Tom Boonen in 2013 is niet de Tom Boonen van 2012. Na een subliem seizoen het afgelopen jaar staat Tom Boonen dit seizoen overal te boek als topfavoriet. Omstandigheden hebben het opportunisme al wat getemperd, maar favoriet is de Belgisch kampioen nog steeds. Gezien de summiere kans op een overwinning, komt het spreekwoord in de koers het best tot zijn recht: aan de top blijven is moeilijker dan aan de top komen.
Tom Boonen is het levende bewijs. Tom Boonen wil het alleen niet onder ogen zien. Als hij denkt aan vorig jaar, aan de tijd dat hij iedere willekeurige renner van het peloton volledig naar de kloten kon fietsen, schiet zijn hart vol van tranen. Hij kan niet geloven dat vorm het meest onverklaarbare fenomeen van de mensheid is, ook al is zijn vorm deels verklaarbaar. Met zijn erelijst in het achterhoofd is de frustratie te begrijpen. Als Tom Boonen aan de start staat, is hij niet één van de 180 renners. Vanwege zijn staat van dienst kan hij geen enkele koers onopgemerkt uitrijden. Onmogelijk. En wat er ook gebeurt tijdens de Ronde van Vlaanderen, Tom Boonen is daar altijd in beeld.
Tijdens de Ronde van Vlaanderen zag Tom Boonen geen andere optie dan zichzelf tegen het asfalt te gooien. Hij kermde, huilde als een baby. Happend naar adem na iedere snik lag hij in de berm te wachten tot hij door de achterdeur zou verdwijnen. De tranen hadden niets te maken met de flexibiliteit van het wegdek waar hij overheen schoof als een schijf op een sjoelbak. De tranen kwamen voort uit pure wanhoop, onmacht en radeloosheid. Verdwijnen door een smakkerd was minder pijnlijk dan zoek gereden worden in zijn eigen koers, maar het verdriet hebben we allemaal kunnen zien.
- 18+ - 13/04/2015
- Op de radio - 16/04/2014
- Paspoppen bloot kijken - 01/03/2014
waardeloos stukje tom boonen verdient meer respect
Tom Boonen is een held, dat vind ik ook. Maar dat dit seizoen alles tegen zit is niet te ontkennen. Ik geloof niet dat een kritische kijk op zijn prestaties respectloos is, wel?
In 2011 zat ook veel tegen. Pieken en dalen. Wat je hier doet is het “Gesink” effect. Alles toeschuiven op zijn moraal. Dat is volgens mij net als bij Gesink niet eerlijk.
Ik vind het geen gekke gedachte dat de moraal verdwijnt als de vorm is verdwenen. Natuurlijk is het een suggestieve verklaring die wat aangedikt is, maar denk je zelf niet dat Tom Boonen het moeilijk heeft met de huidige situatie?
een kritische kijk op zijn prestaties leveren oke.
maar eric ik vind dat je het wel heel erg op de man speelt.
je commentaar is niet waardevol.
Spijtig dat deze kijk op de man Tom Boonen een beetje eenzijdig uitvalt.
U insinueert dat een renner zich bewust tegen het asfalt smakt.
Geloof je dat ook zelf of ruikt dit naar provocatie?
Het is uw volste recht om dit te schrijven, maar ik denk dat weinigen uw(vreemde)kijk zullen delen.
Ik heb respect voor ieders mening maar lees toch liever een ongezouten colum van onze eigen Karl Vannieuwkerke.
Het ga je goed TOM !
Dat laatste stuk is dikke zever. Niemand gaat zichzelf expres op het asfalt gooien. En zeker niet tegen een obstakel zoals in Boonen zijn geval zo een geel paaltje. De gevolgen van zo’n val kunnen enorm zijn. Gelukkig was het geen houten paaltje zoals bij Wilfried Nelissen, die zijn carrière moest stopzetten daardoor. http://www.nieuwsblad.be/sportwereld/cnt/DMF20130401_00526125
Haha. Nee, ik mag hopen dat Tom Boonen zichzelf niet opzettelijk tegen het asfalt gooide. Als je door het sarcasme heenkijkt, zie je dat er wordt aangegeven dat er mentaal meer speelt dan dat menigeen denkt. Ook Niki Terpstra had na zijn dramatische dag in Vlaanderen moeite met opladen voor Parijs – Roubaix. En Sep Vanmarcke barste bijna in tranen uit na zijn tweede plaats. De enige reden dat er een vergelijking met fysieke pijn wordt gemaakt, is om aan te geven welke rol het mentale aspect speelt tijdens een koers. Zie het niet als kritiek op de man, maar als kritiek op eenieder die hun mening enkel baseert op uitslagen.