Joop Zoetemelk is de beste Nederlandse wielrenner aller tijden. Dat is niet mijn eigen mening, dat blijkt ook onomstotelijk uit de harde cijfers. Hij won de Tour de France en werd wereldkampioen, maar pakte ook de zege in de Ronde van Spanje, de Waalse Pijl, de Amstel Gold Race en Parijs-Tours. En een hele rits kleinere etappekoersen en eendagswedstrijden.
Toch stond hij tijdens zijn actieve carrière vaak in de schaduw van ‘die ander’. In de vroege jaren ’70 was daar veelvraat Eddy Merckx, terwijl Bernard Hinault zich in 1978 aandiende als plaaggeest van Zoetemelk.
Die status als schaduwcoureur (of in goed Vlaams: wieltjeszuiger) is Zoetemelk nooit echt kwijtgeraakt. En dat is onterecht, want Zoetemelk verwierf die status omdat hij de enige was die het wiel van Merckx – en later Hinault – zo lang kon houden. Geen misverstand: alleen renners met een berg talent, doorzettingsvermogen en vasthoudendheid waren daartoe in staat.
Joop Zoetemelk wordt zaterdag 3 december 65 jaar. Ter gelegenheid daarvan verscheen vorige week al de lijvige biografie Joop Zoetemelk – een open boek. Ook op hetiskoers.nl besteden we deze hele week aandacht aan Nederlands grootste wielrenner.
Hij verdient het.
Geef een reactie