Negen Nederlanders haalden in de Vuelta ooit de top 5 in het eindklassement. De winnaars Janssen en Zoetemelk weet iedere wielerliefhebber wel te noemen, Hennie Kuiper is ook niet zo moeilijk en de prestatie van Bauke Mollema is van nog maar twee jaar geleden. En dan zijn er dus nog wat minder verwachte namen, onder wie Jos Schipper.
Het is eind april 1978 als Schipper namens Marc Zeepcentrale meedoet aan de Vuelta, die dan dus nog in het voorjaar wordt verreden. Schippers meest bekende ploegmaat heet Ferdi Van den Haute en de andere Nederlander in de ploeg is Fons van Katwijk. O ja, en dan is er nog een renner die pas echt bekend wordt ná zijn carrière op de fiets: Patrick Lefevere.
De bescheiden Belgische formatie, meer in het bijzonder de vier genoemde renners, doen het meer dan goed. Van Katwijk wint twee ritten, net als Van den Haute die ook de puntentrui pakt en zesde wordt in het eindklassement. Voor Lefevere en Schipper (blijft in de eerste rit het peloton 15 seconden voor) is er eveneens ritwinst en als de Vuelta in San Sebastian eindigt, mag laatstgenoemde ook nog een vijfde plaats in de eindrangschikking bijschrijven.
Bij een top 5-klassering in de Vuelta hoort tegenwoordig een behoorlijk portie klimtalent, maar een echte klimmer was Schipper niet. Op karakter kon hij echter heel veel. Vanwege flinke sneeuwval wordt een van de bergetappes flink ingekort, maar een vlakke Vuelta is de editie van 1978 allerminst.
Op het deelnemersveld is daarentegen wel iets aan te merken. Omdat Giro-organisator Torriani zijn koers vanwege het WK Voetbal (publicitaire concurrentie!) naar voren haalt, overlappen de twee grote rondes elkaar. Italiaanse ploegen laten de Vuelta daarom links liggen; als compromis staat er wel een gemengde Italiaanse ploeg (met wat mindere goden uit enkele profteams) aan de start. De grote ploegen uit Noordwest-Europa hebben in die jaren sowieso niet zo’n zin in de Vuelta. In de Giro evenmin trouwens. Geen Peugeot, geen IJsboerke, geen Velda-Flandria, geen MIKO-Mercier en ook geen TI-Raleigh. Om maar wat ploegen te noemen.
De Vuelta-organisatie moet het doen met vier Spaanse ploegen, dat genoemde Italiaanse vreemdelingenlegioen, drie kleine Belgische ploegen, het Nederlandse Bode Deuren en Renault-Gitane als enige grote buitenlandse ploeg. In dat team een 23-jarige renner die zijn eerste grote ronde rijdt. Hij is meteen favoriet voor de eindzege en hij maakt dat ook waar. Bernard Hinault is de naam.
Jos Schipper heeft maar vier minuten en 28 seconden meer nodig voor drie weken koers door Spanje. Veel media-aandacht leverde hem deze mooie eindklassering niet op. Kranten op 16 mei reppen vooral over de overmacht van Hinault en over het chaotische einde van de Vuelta. Boze ETA-aanhangers versperren de weg met planken en gooien spijkers op de weg, waarop de organisatie besluit om de laatste rit in lijn in te korten tot een ritje van 34 kilometer van badplaats Zarautz naar San Sebastian.
’s Middags is er nog een tijdrit, die eveneens wordt verstoord door de nog bozer geworden Basken. Ze gooien met zand naar Hinault en ook andere renners worden gehinderd. De tijdrit, het snelst afgelegd door Hinault, komt niet in de boeken. Geen zesde ritzege voor de Fransman maar wel z’n eerste winst in een grote ronde. Baskenland wordt vervolgens meer dan drie decennia gemeden. Pas in 2011 keert de Vuelta er terug.
En Schipper? Die blijft na 1978 nog een jaar of zes prof en tien jaar na zijn afscheid nog eens twee jaar –succesvol – amateur. Tegenwoordig runt hij met z’n vrouw een bed & breakfast. Fietsende/wielrennende bezoekers kunnen met Jos mee voor een rondje door Zeeland.
Bronnen: weekblad Wielersport, Wieler Revue, coureurlocale.nl/Vuelta, wielersport.net en het onvolprezen kranten.kb.nl
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie