Laat ik maar meteen tot een bekentenis overgaan: ik was een VdB-believer. Ik wilde geloven dat als Jurgen een keer geen pech zou kennen, een keer overal recht kon blijven, en een keer geen mysterieus virus zou oppikken, dat hij dan zeker op het podium van enkele Grote Rondes zou komen te staan.
Tot vorige week, in de laatste fantastische editie van de Giro.
Je mag me gerust een traag van begrip noemen, want veel wielerliefhebbers hadden de hoop al veel eerder losgelaten. Na de teleurstellende Vuelta van vorig jaar bijvoorbeeld, of na de zoveelste pech-Tour.
Na de tweede ernstige bergrit vorige week werd ook mij pijnlijk duidelijk dat het plafond nu echt helemaal werd bereikt. De echte top ligt zelfs al even achter ons, als we eerlijk zijn.
Uit de eindafrekening van de Ronde van Italië leren we dat er nu minstens 11 betere ronderenners zijn in het peloton. Reken daar nog minstens Froome, Quintana, Pinot, Nibali, Valverde en (met enige reserve) Porte bij, plus enkele andere doorbrekende talenten, en we zitten al snel aan een twintigtal renners die gewoon consequent beter doen dan Jurgen.
Dat is op zich helemaal geen schande. Hij heeft er – naar wat we steeds te horen kregen – alles aan gedaan.
Het is wat het is. C’est la vie. Life goes on.
Dit schrijfsel is dan ook geen afserveren van een ex-idool dat uiteindelijk toch teleurstelde.
Het is een waarschuwing.
Want Jurgen Van den Broeck is met een onvervalste chasse patate bezig. Hij jaagt moederziel alleen op een kopgroep van ronderenners die hij aanvankelijk wel kan volgen, maar dan toch telkens weer moet laten gaan.
Achter hem een breed peloton van mindere goden. Met een 12e plaats (op 25 minuten van Contador, weliswaar) sta je nog altijd netjes in de top 10% van een peloton van meer dan 180 renners. Zeker niet slecht. Maar Jurgen ziet zichzelf nog steeds als een podiumrenner…
En hij gedraagt er zich nog steeds naar. Snel nors in zijn antwoorden, al te vaak als reactie op de confrontatie met het schrille contrast tussen zijn uitgesproken ambitie en de harde realiteit van het algemeen klassement. We begrijpen de eerste emoties, het verwerken van de zoveelste teleurstelling. Maar het wordt een beetje een ziektebeeld.
De pittige discussie (zeg gerust: ruzie) met ideale schoonzoon Maxime Monfort bij het overschrijden van de finish is een flinke waarschuwing voor Jurgen zelf, en voor al wie hem met zorg begeleidt. De spanning tussen droom en daad is nu zo groot dat het nu maar twee kanten op kan gaan.
Ofwel wordt VdB een verbitterde coureur. Met een erg magere erelijst, vierde en vijfde plaatsen in de Tour. En tientallen externe oorzaken om zich achter te verstoppen. Met ongetwijfeld steeds scherpere uitvallen naar wie er al eens kritiek op durft geven. En wellicht, laat ons eerlijk zijn, snel vergeten binnen enkele jaren. Niet meer dan een voetnoot in de rijke wielergeschiedenis.
Ofwel vindt hij zichzelf opnieuw uit. Als aanvaller en favoriet in kleinere rondes. Of als superknecht en mentor van jong toptalent zoals een Tim Wellens of een Tiesj Benoot. Misschien als de Vlaamse Kiryienka of Basso, van goudwaarde als locomotief voor een explosieve kopman.
En doe alsjeblieft iets aan die erelijst, Jurgen. Je hebt jezelf al flink tekort gedaan met je keuze voor het enkel rijden van grote rondes. En eigenlijk enkel de Ronde van Frankrijk met hart en ziel.
In elk geval is het hoog tijd om te stoppen met je chasse patate, Jurgen. De kopgroep is onbereikbaar. Je eigen mooie trofeeënkast is dat nog niet.
Met toestemming overgenomen van het weblog van Filip Aerts
- Et alors? Ethiek met de Franse slag - 20/07/2015
- Jurgen Van den Broeck, stop met je chasse patate - 02/06/2015
- Sagan mist opvoeding - 17/05/2014
Ik was ook een believer, en hij is en blijft een uitstekende renner (anders wordt je geen 4de in de Tour de France), maar hij moet het over een andere boei gooien. Misschien moet hij zich eens 100% inzetten voor de Klassiekers, of voor ritwinsten in de bergen. Of als de geruchten waar zijn, naar Orica gaan en de jongeren helpen, en dan zonder druk toch voor een klassementje rijden.
Zou dit bericht ook niet (ondertussen) voor Gesink kunnen gelden?
Dat heeft Gesink inmiddels zelf ook ingezien. Hij realiseert zich dat de kans dat hij ooit podium rijdt in een grote ronde zeer klein is. Wil daarom meer voor ritzeges enzo gaan. En pakt dan allicht ook nog geregeld een top-10 mee.
Het verschil is wel dat Gesink nog in staat geacht moet worden om top-10 te rijden, bij VDB kun je zelfs daar vraagtekens bij gaan zetten.
Blanco, nee gesink heeft de afgelopen jaren ondanks zn problemen nog wel een palmares opgebouwd met overwinningen in rondes en eendaagskoersen(sinds 2012: de ToC en quebec gewonnen, en top 10 in een stuk of 10 meerdaagskoersen. Persoonlijke problemen waren ook van een andere aard bij hem.). VdB heeft niks gewonnen, 4de plek TdF en minder top 10 noteringen.
Nee, Gesink heeft veel meer talent dan VDB en zal dit in komende tour ook bewijzen.
Toch iets positiefs over JVdB in de recente GIRO, die 5de plaats in die lange tijdrit deed toch even mijn enthousiasme opflakkeren !!
hoe kleingeestig en belachelijk kinderachtig kunnen sommige mensen zijn ????? Met 1 vraag alles beantwoord, “welke belgische renner heeft de laatste jaren 2 x top 5 van ronde van Frankrijk gereden “????? manman zo zielig mensen die alleen supporter zijn als goe gaat …….
Als Belgisch wielerliefhebber heb ik net als Louis veel respect voor de prestaties van VDB, en ben ik blij dat tenminste naar 1 Belg kunnen uitkijken in het rondewerk. Wat me vooral stoort is het feit dat de meeste negatieve reacties hoofdzakelijk zijn ingegeven door afgunst in verband met zijn verloning, die enkel een logisch gevolg is van vraag & aanbod. Waarmee ik bedoel dat hij het wel zal verdienen als Lotto het hem aanbiedt…
Ach, als Hollander met behoorlijk wat meer inwoners dan Belgie, ben ik nog altijd jaloers op het grote potentieel aan goede renners uit jullie land. Belgie had, heeft en zal altijd goede renners afleveren. En wat betreft Gesink…………..we hebben nu Kruiswijk
Je kan veel over Jurgen Van den Broeck schrijven, zowel positief als negatief, maar zeker is dat hij voor de nodige animo heeft gezorgd. Koers is een beetje dromen. Romantiseren zelfs. Als we over de koers babbelen wordt het al snel heroïsch. En gelukkig maar, want voor velen is de koers ontspanning en die ontspanning is alleen maar plezanter wanneer we straffe verhalen kunnen vertellen op de fiets of tijdens de après in het café.
Op dat vlak heeft Jurgen ons veel gegeven. Er was altijd wel iets te vertellen. Zijn palmares, zijn dromen, zijn uitspraken, zijn attitude, zijn valpartijen, zijn prestaties. Een veel besproken onderwerp meneer Van den Broeck. En laten we eerlijk zijn. Hij is er als enige Belg sinds lange tijd in geslaagd om de Belgische fans en connaisseurs nog eens te laten hopen op ‘meer’ in het grootste wielercircus van het jaar. Chapeau daarvoor. Dat het niet is gelopen zoals voorspeld is jammer, maar wie niet probeert..