tdf13Sinds vorige week ben ik in het bezit van het laatste koerstruitje van mijn vader. Zijn fiets stond hier al een tijdje, in de hoek van mijn werkkamer. Zijn petje heeft een plekje gevonden op de rand van Joop Zoetemelks Open Boek. Zijn lederen fietsschoentjes – met gaatjes, echte veters en lederen zooltjes – staan ernaast. Eronder stapels boeken over de koers. Daaronder een opengeslagen boek over Lance. Mijn vader zou het wel mooi vinden, denk ik.

Maar hij ziet er niets van. En als de speaker straks in Corsica zijn gebruikelijke grapjes met de kopmannen maakt, hoort mijn vader daar ook niets van. Ik kan hem ook niet bellen om eens even flink te schelden op die dwazen van de Tourorganisatie die Lance hebben opgedragen vooral lekker thuis te blijven, maar grootverbruiker Richard Virenque wel hebben uitgenodigd. Ha, wij hadden er wel raad mee geweten, mijn vader en ik: die kloterige rotfransozen ook altijd! Maar tegenwoordig deel ik dat soort frustraties op Twitter. En de koersvlinders die de laatste dagen steeds druistiger worden, laat ik zo af en toe ook op Twitter los. Zelfs liefde Rogier heeft inmiddels leren leven met het wel en wee van drie weken ongebreidelde Tourliefde. Niets staat dus drie weken hoge koorts in de weg. Behalve dan dat die koorts sinds het voorjaar van 2010 voor altijd een eenzaam rafelrandje heeft.

Mariska Tjoelker
Laatste berichten van Mariska Tjoelker (alles zien)