Ergens in het bestaan van Laurens ten Dam ligt een strakke scheidslijn. Zijn leven valt uiteen in twee stukken: ervoor en erna.
Voor en na De Baard.
Bekijk de foto’s. Een groter verschil tussen het glunderende menneke in het shirt van Batavus-Bankgiroloterij – we schrijven 2004, Laurens is 23 – en de woest bebaarde en behaarde survivor uit recenter jaren is nauwelijks denkbaar. Op uiterlijk vlak dan, hè. Want LtD of Lau – zoals Laurens ten Dam liefkozend genoemd wordt – was én is met afstand de aardigste mens op aarde. Niet dat ik ‘m ken, maar net als iedereen denk ik dat ik hem ken. Laurens is die aardige buurjongen. Luister naar de verhalen die z’n ploegmaats over hem vertellen, lees de interviews met Laurens, en bekijk zijn berichtjes op Strava en Twitter.
Kan niet missen: Laurens is simpelweg zwaar oké.
Kijk eens goed naar die ogen: de open blik, goudeerlijk. Die lach: oprecht. De licht opverende wipneus: eigenwijs, jongensachtig en vooral vrolijk. Gelukkig heeft die neus niet te zeer geleden onder De Val. De Val? We pakken er weer wat foto’s bij. Op een ervan zien we een verband. Het witte verband met angstaanjagend rode bloedvlekken is duidelijk in grote haast om het hoofd van de renner gedraaid en toen stevig aangetrokken. Over de neus.
Althans: je hoopt dat daar nog een neus zit.
Ook de mond is stuk; de lippen ontveld. Er zitten nog wat tanden in, al is het precieze aantal moeilijk te zien door de dikke, lange, plakkerige slijmslierten die uit het wijd opengesperde gat wapperen.
De man-met-verband is Laurens ten Dam. Hij is gevallen, in de afdaling van een gemene Pyreneeëncol. Met een vaartje van 60 à 70 km per uur, op zijn snufferd. Daarna is hij weer verder gereden.
Want zo zachtaardig als ‘ie lijkt, zo hard is Laurens voor zichzelf. Bekijk de foto’s maar eens: geen renner die zo mooi kan sterven. Het pezige, slungelachtige lijf – zeg maar gerust broodmager – gekromd over zijn fiets. Katachtig. Het shirt maximaal opengeritst, de puntige ribben scheuren bijna door het bleke velletje. Groengeel snot loopt uit de neus, om vervolgens in de mijlenver openstaande mond te verdwijnen.
De normaal zo levendige ogen liggen diep in de kassen. Leger dan leeg. Hol. Dikke grauwe wallen eronder.
De ogen staren in de verte. Waar ligt de top? Of beter: de finish? Want daar moet ‘ie heen. Liefst levend, maar als het moet zo dood als een pier. Als doorzettingsvermogen een talent is, dan is Laurens multi-getalenteerd. Hij is een strijder, een krijger. En: de ideale knecht. Want Lau is geen blaaskaak, geen macho en al helemaal geen dominante egoïst zoals kopmannen schijnbaar moeten zijn. Laurens is gewoon en aardig. Gewoon aardig.
Je kunt op ‘m bouwen, op LtD.
Hij houdt nu eenmaal van fietsen. Ook als ‘ie zelf niet wint.
Laurens ten Dam heeft gewoon-zijn tot kunst verheven. In een wereld vol dikke contracten, glitter en glamour, praatjesmakers, snelle auto’s, fluorescerende zonnebrillen en smerige naaistreken, is Laurens bijzonder in al z’n eenvoud.
Ik verdenk ‘m ervan dat zelf niet te beseffen. Hij is hartstikke camp.
Neem nu die bus van ‘m. Een Chevy, als ik me niet vergis. Tijdens de na-Tourse criteriumweken crost deze van kriskras door het land. Laurens en z’n vriendin overnachten op Achterhoekse, West-Brabantse en Oost-Groningse campings en koken er ’s avonds een potje. Op een gasbrandertje natuurlijk. Eenpits. Zou mij niet verbazen als er een konijn in de pan zit. Zelf geschoten, zelf gevild. Door de woeste-krijger-met-Baard. De vriendelijkste man ter wereld.
O ja, bijna vergeten: Laurens is ook een ontzettend goede renner.
- Hersenschudding - 01/09/2022
- Lijst van dingen die ik de komende 15 jaar kan doen in de maand juli - 03/07/2021
- Echte mannen knuffelen - 01/07/2021
“Liefst levend, maar als het moet zo dood als een pier.”
mooi!
Het woord “campy” roept associaties bij mij op die haaks staan op wat hier beschreven is. Campy is verre van doodgewoon. http://www.urbandictionary.com/define.php?term=campy
@ron: bij mij ook. En toch is Ltd heel gewoon. En campy tegelijk. Unieke kerel dus ;)
ja ten dam is een voorbeeldige knecht.
nooit is er iets te veel,en hij doet zijn werk behoorlijk goed.
ik denk dat iedereen wel zo een renner in zijn ploeg wil hebben.
Campy aka Campagnolo. Gelukkig is het artikel magistraal geschreven over deze tevens magistrale wielrenner!
Heb LTD eens ontmoet na een helse Alpe d’H in het rennershotel. Een buitengewoon aardig mens, inderdaad. Hulde !
Ik ben fan van die man!!!
Dat stukje over de kleur van het snot en waar dat dan heen gaat, dat is net wat te veel. Kill your darlings zou ik zeggen. Heb een keer achter hem gereden tijdens de ‘Klimclassic’. Kleine man, grote waaier.
Jammer dat ten Dam zich net als Gesink compleet gek laat maken een klimmer te zijn, met door de diëtiste opgelegde anorexia ten gevolg. Het is geen porem Laurens kijk eens naar die enge armpjes van je, wegwezen bij die ploeg. Gesink idem. En konijn in de pot? Denk ik niet, het zal eerder een bonenschotel zijn. Fysiek een meelijwekkende verschijning.