Weinig waar ik zo’n gloeiende hekel aan heb als de herfst. Ja, aan de Ronde van Lombardije misschien. Overschatte koers. Vaak ellendig rotweer, even vaak een voorspelbare winnaar. Wiedes: slechts drie renners hebben half oktober nog zin om 260 kilometer te koersen. Kansje van drieëndertig een derde procent dus.
Nou nou nou. Spannend, hoor.
Ik hoor het Gary Lineker al zeggen: de Ronde van Lombardije? Dat is die koers van zeven uur over talloze saaie, lange beklimmingen, waar 90 procent van de renners vroegtijdig uitstapt en waar Damiano Cunego in de kopgroep zit.
Ergerniswekkend is ook het pseudo-intellectuele geneuzel over deze koers. Grote woorden als gepassioneerde liefde en mythische schoonheid vliegen je om de oren. Dezelfde woorden die aanhangers van het Italiaanse wielrennen altijd en overal bezigen. Net zo overdreven als de Italianen zelf. Aanstellers.
Neem dat kerkje, bovenop die heuvel. Met die klokken. De Madonna del Ghisallo heet het, als ik me niet vergis. Italië staat barstensvol met dat soort kapelletjes. Maar nee, dit kerkje, dat is speciaal. Sterker: hier moet een documentaire aan gewijd worden. Of beter nog: een hele film. Met stemmige muziek eronder. Veel gele, rode, bruine blaadjes in beeld. Een scooter. Een Fiat. En een espresso op een terrastafel waaraan een mevrouw met bontjas en zonnebril. En dan weer de herfstige gloed van de zon op de beboste heuvels. Saa-aai.
O ja, goed idee, doen we ook nog een beeld van de kleumende rondemisszus van Ivan Basso met veel lang blond haar en in ieniemieniejurkje. Mooi shot, en ook zo typisch Italiaans. Fantastissimo (zal wel niet kloppen, maar gelukkig zijn er genoeg lezers die mij kunnen corrigeren).
Godzijdank leeft Gino Bartali niet meer (God hebbe zijn ziel). Anders zou ook die iedere vijf minuten in beeld komen. Hopsakee, iedereen weer een winter lang in katzwijm.
Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik me realiseer: ik heb een hekel aan Italië. Aan Italianen. En zeer zeker aan het Italiaanse wielrennen. Geef mij maar Spanjaarden, Belgen, Duitsers, ja, desnoods Fransen. Alles beter dan al die kleine gelikte coureurtjes met hun bakkebaardjes, hun gebaartjes, hun mama’s, hun onduidelijke ploegjes, hun achterover ge-gelde krulletjes en hun te witte sokjes op te bruine beentjes.
En dan dat gekoketteer met tradities. Ik zeg: vet saai dat ze daar in Lombardije al dik 100 jaar naar boven rijden naar een en hetzelfde kapelletje. Überhaupt vet saai dat ze in Italië alles al honderden jaren hetzelfde doen. Doe eens gek: gooi eens wat anders dan parmezaanse kaas over die spaghetti bolognese.
Zul je zien: straks is het Milaan-San Remo en gaan we weer met ons allen opgewonden zitten doen over de aartsbisschop van Milaan die op het plein voor de Dom (il Duomo, sorry) alle schijnheilige leden van de omertà-familia z’n zegen geeft. Och, wat heerlijk tradizionale. ‘Een Italiaan die Milaan-San Remo wint, dat is wat hoor. Dan ben je een hele signore’.
Jajajajaja. Geef mij maar de HEW Classics. Of de Ronde van Oman. Lekker geen traditie.
Basta.
- Hersenschudding - 01/09/2022
- Lijst van dingen die ik de komende 15 jaar kan doen in de maand juli - 03/07/2021
- Echte mannen knuffelen - 01/07/2021
Ieder z’n koers
Oeps heer Peters, da’s nog eens lef hebben, dit statement. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe hierop te reageren…… schaam me bijkans dat ik deze post eigenlijk best treffend vind.
Met name de verafgoding van de twee gekende Italiaanse klassiekers, Milaan en Lombardije, is ook mij vaak een doorn in het oog. Beiden beslist geen kattenpis om te rijden, maar de opgeklopte magie die beide koersen ten deel valt is inderdaad af en toe stuitend.
Terwijl ze zich alleen onderscheiden van de “rest” vanwege het simpele gegeven dat Milaan de eerste is en Lombardije de laatste, de ontluikende bloesem tegenover de vallende bladeren.
Stel dat Milaan eind april verreden zou worden en Lombardije, ik noem maar iets, een week na het WK (*)
Weg magie, weg verafgoding, weg klassieke status (in willekeurige volgorde).
En waarom niet eigenlijk? Verhuis Roubaix naar eind oktober zodat we eindelijk een echte en ook volwaardige stront koers kunnen aanschouwen met hopelijk veel regen en veel wind. Verhuis Luik naar medio maart, met een beetje geluk een koers met vorst en besneeuwde Ardennen toppen. Oman begin mei, lekker heet. Alleen De Ronde mag zijn plek op de kalender blijven behouden, begin april, met daarna de AGR en later die maand die, alsdan wellicht wat minder magische, koersen Lombardije en Milaan.
Beste Ronald, je hoeft je toch niet te schamen? Laat de Lombardije-hater in je los. Echt, het lucht op. :-)
Hahahahahahahahaha, geweldig stukje. Sowieso een overgehypte sport toch, heel dat wielrennen. En dat gedweep met tradities en die ouwe meuk, getver. http://www.eroica.it is helemaal erg, daar dossen ze zich zelfs uit als renners van tig jaar geleden, scheuren over stoffige witte kiezelwegen en slepen ze zichzelf allerlei onverharde kl*tehellnkjes op. Voor het pittoreske, zeg maar. Mafkezen.
En laten we dé Amstel Gold Race niet vergeten.
Mooi ironisch verhaal overigens
Er schuilt in Sander Peters wellicht geen onontdekte romanticus :-) Voor mij kreeg de Ronde van Lombardije juist door die film (Il Lombardia) de context die mij doet uitkijken naar aanstaande zaterdag. Hopelijk slecht weer. Hapje, bokbiertje en glimlachen om die macho Italianen die bij de eerste regendruppels om hun moeder roepen.
Bas, je wil niet weten hoe romantisch ik ben. Maar van Italianen word ik niet warm. En ook niet van vallende blaadjes. Bockbier vind ik ook niet lekker. Geef mij maar Spanje, madrid, zon, witte wijn en tapas. :-)
Als je alleen maar denkt aan Spanje, zon, wijn en tapas dan ziet de winterdepressie schoon zijn kans :D Met een beetje buigzaamheid is er zelfs in de herfst / winter nog wel wat te beleven.
maar sander, hoe moeten we dan de classica san sebastian gaan upgrade, geweldige stad, heerlijk eten (pintxos), maar eigenlijk een bagger koers..
@Rick Kun je een geheim bewaren? Het gaat me natuurlijk niet zozeer om de koers op zich (best ok, zwaar, mooi daar), maar om de kouwe drukte eromheen. Om alles wat Italiaans is eigenlijk. Dat semi-literaire geneuzel. Dus vandaar. Enne… ssst… de Classica SS kan natuurlijk niet tippen aan de Ronde v Lombardije (want ik zeg niet ineens ook: Il Lombardia) ;-)
I know, maar het opwarmen van die ouwe zooi maakt het wel makkelijkbinleven. Lombardije is trouwens volgens ij pas sinds een jaar of 5 een hippe koers hier..toch een voordeel van verbruggens world tour?
En kom net erug uit baskenland.. Die classica een beetje verbouwen en je hebt de ultieme klassieker als je wil. (de nieuwe fietstunnel ex spoortunnel is trouwens ook het bekijken waard.)
Ps. Je hebt nu aantal keer hier je post-italiaanse geloof beleden, maar komt er ookeen lofzang op de ronde van beijing of veenendaal-veenendaal?
Bolognesesaus wordt toch traditioneel geserveerd met tagliatella?
Hier is je sateetje, sander. Wil je er Barolo bij?
En toch heb ik er van genoten om op een herfstige dag in Como te wachten op de kopgroep met Boogerd en, inderdaad, Cunego. En dan een paar van die oude Italiaanse mannetjes die mij even gingen uitleggen hoe ik die naam goed moest uitspreken. Zelf hadden ze geen enkele interesse om de naam Boogerd fatsoenlijk uit te spreken, maar ik moest en zou herhalen totdat ik KOE-nee-go goed articuleerde, met de juiste klemtoon. Natuurlijk won hij ook nog.
Prachtige koers. Juist omdat er maar een paar daadwerkelijk nog aan kunnen zetten. Of heb ik het nu allemaal verkeerd begrepen?
Ofschoon ik een zwak heb voor iedere historische koers en nu al baal dat de komende maanden weer gevuld zijn met bemodderde veldrijders (ook mooi maar toch anders) moest ik erg lachen om dit stukje. Maar mooi dat ik film en koers ga kijken – het is de laatse kans dit jaar! De tour of Beijing laat ik nog even aan de fijnproevers van het nieuwe wielrennen.
Ik ben niet met je eens, maar dat deert niet. Ik moest namelijk van L tot A (jaja) grinniken. Ontzettend leuk geschreven!
Thanks! :-)
Hoewel ik het grondig met je oneens ben is dit toch een leuk stukje om te lezen. Altijd leuk als andersdenkenden hun kop uitsteken! H
etzelfde geld voor de reactie van ronald bouwens overigens. Interessante materie om eens over na te denken. Parijs Roubaix als seizoensafsluiter, warom niet?
als jij zon hekel hebt aan lombardia waarom schrijf je er dan een heel stuk over imbicillo
jullie doen wel alsof je verstand hebt van wielrennen maar stiekem zijn jullie allemaal toer fietsers , niks mis met ze maar ze moeten niet denken dat ze verstand hebben van wielrennen want als je een keer een echte wedstrijd zou rijden zou je anders praten
STA OP TEGEN TOER FIETSERS!!!!
(En ook toerfietser, ja. Maar die vermaledijde spatiebalken is ook zo groot.)
Hahahahaha! Hulde voor dit stuk!
Daan Zebel heeft gelijkL Dit is gelul over gelul, heren. Wie van de deelnemers aan deze discussie heeft eigenlijk weleens een wielerkoers gereden? Zo te lezen niet veel….
Hahaha, ziehier, knuppel!
-> Hoenderhok.
Hmmmmm….
*PLOF*
Succes gegarandeerd!
Treffend stukje, al dweep ik met alle cliché’s die je zo mooi aanhaalt.
Helemaal met je eens, typisch een samenvatting-tijdens-het-sportjournaal-koers. Maar ja, als je het zo bekijkt zijn de meeste klassiekers niet echt mooi of spannend te noemen. Altijd een kopgroepje, 9 min voorsprong. Ploegen gaan rijden, kopgroepje weer terug. Paar pogingen tot eenzame ontsnapping in de finale en de De Laatste Klim die het kaf van het koren moet scheiden waarna Gilbert wint. En ook aan die vaak overschatte stukjes weg is weinig moois te vinden. Neem de Côte de Saint-Nicolas in finale van LBL, wat een schreeuwende lelijkheid is dat zeg! En zo toch ook de door jou geliefde Spaanse koersen, wat dacht je van de aankomst op de Angliru? Da’s gewoon een geitenpad! Om van de suffe finaleberg Jaizkibel maar niet te spreken. Maar het epische, heroïsche en en historische zit hem dan ook niet in de weg maar in de renners. Die maken elke koers weer een genot om naar te kijken, het liefst in de regen. Dan komen de mooiste renners bovendrijven en worden helden gemaakt. Zouden daarom de voor- en najaarsklassiekers aantrekkelijker zijn dan de ietwat steriele, over-geregisseerde en wetenschappelijk benaderde grote rondes in de zomer?
Dit stuk moet gewoon ieder jaar geplaatst worden. Een traditie, als de koers zelf. Ieder jaar zal ik er weer om lachen zoals ik ieder jaar weer geniet van die prachtige wedstrijd. Het zal voor mij het eind van het wielerseizoen een glimlach meegeven. Daar wil ik Sander voor bedanken.
Eens!