De tranen van Gerrie Knetemann

In de jaren ’70 kende Nederland een gouden generatie profwielrenners. Jan Raas won de een na de andere klassieker (vooral de Amstel Gold Raas), Joop Zoetemelk schitterde in etappekoersen en grote rondes en Hennie Kuiper kon het allemaal. En dan was er nog Gerrie Knetemann, een vlotgebekte Amsterdammer met een klein hartje die niet alleen een mooie tijdrit in zijn benen had, maar ook eendagswedstrijden wist te winnen.
Parijs-Roubaix 2011: de wedstrijd
In het geheugen gegrift: De Kannibaal in de Ronde van Vlaanderen van 1975
In het geheugen gegrift: Breuk vraagt of het in orde is
In het geheugen gegrift: Het Paard van Zabel
Vergeten wielrenner: Gaumont, Philippe
In het geheugen gegrift: een vergeten wielrenner
Vergeten wielrenner: Chioccioli, Franco (25 augustus 1959)
Uit het archief: Franco Chioccioli in de Giro van 1991. Een vergeten wielrenner, van de pen van Frank van Dam
Vergeten wielrenner: De Fauw, Dimitri
In het geheugen gegrift: Johan van der Velde op de Gavia 1988
Vergeten wielrenner: Gwiazdowski, Gregorz
Vergeten wielrenners zijn er in vele soorten en maten. Vandaag aandacht voor een echt vergeten wielrenner: Gregorz Gwiazdowski
Vergeten wielrenner: Bassons, Christophe
Het was feest in het profpeloton, midden jaren negentig. EPO was nog niet verboden en vooral de Italianen lieten zich de mogelijkheden van het kunstmatig opgepompte hematocriet goed smaken. Dottore Michele Ferrari maakte bij Gewiss van onbeduidende renners renpaarden van de allerhoogste orde.
Vergeten wielrenner: Rinero, Christophe
‘Jij bent niks zonder EPO’, fluisterde een toeschouwer hem in 2005 toe. Christophe Rinero draaide zich om, keek de man doordringend in de ogen en haalde uit. Een muilpeer uit wanhoop.