De tranen van Gerrie Knetemann

In de jaren ’70 kende Nederland een gouden generatie profwielrenners. Jan Raas won de een na de andere klassieker (vooral de Amstel Gold Raas), Joop Zoetemelk schitterde in etappekoersen en grote rondes en Hennie Kuiper kon het allemaal. En dan was er nog Gerrie Knetemann, een vlotgebekte Amsterdammer met een klein hartje die niet alleen een mooie tijdrit in zijn benen had, maar ook eendagswedstrijden wist te winnen.

Vergeten wielrenner: Bassons, Christophe

Het was feest in het profpeloton, midden jaren negentig. EPO was nog niet verboden en vooral de Italianen lieten zich de mogelijkheden van het kunstmatig opgepompte hematocriet goed smaken. Dottore Michele Ferrari maakte bij Gewiss van onbeduidende renners renpaarden van de allerhoogste orde.

Vergeten wielrenner: Rinero, Christophe

‘Jij bent niks zonder EPO’, fluisterde een toeschouwer hem in 2005 toe. Christophe Rinero draaide zich om, keek de man doordringend in de ogen en haalde uit. Een muilpeer uit wanhoop.