Is een Tour de France ooit zo spannend begonnen? Een (relatief) vlakke etappe, niet bijzonder zwaar, 198 frisse renners: het leek geen recept voor veel spektakel. Maar met wielrennen weet je het maar nooit. Mensen vragen mij wel eens waarom ik het liefst de hele etappe kijk –
Jaja, dat moet natuurlijk: “Ik vind Alberto Contador een natte tosti” zijn, maar je begint een stukje niet met ik. En bovendien levert zo’n statement meer gemor op. En gemor is goed.
Contador gaat de Tour winnen, als hij meedoet. Daar helpt geen
Laten we er voor het gemak eens van uitgaan dat Alberto Contador dit jaar welkom is in de Ronde van Frankrijk. De Spaanse bond vond Contadors positieve testje sowieso al een dopinggevalletje van niks en het internationale sporttribunaal CAS krijgt het niet voor elkaar zijn zaak voor de start van de Tour te behandelen. Kat in het bakkie voor Alberto,
En Contador fietst voort. Onverstoorbaar en vooral veel sneller dan de concurrentie. In de vlakke etappes houdt hij zich gedeisd, maar zodra het stijgingspercentage richting de tien procent loopt, ontwaakt de Spaanse renner en speelt hij met alles en iedereen. Goed, af en toe mag iemand anders de etappe winnen, maar geen moment bestaat er ook maar enige twijfel: Contador
je moet je het schompes werken
en je doet het, maar waarvoor?
het kan elk moment gebeurd zijn
maar ze gaan nog even door
nog dichter bij de afgrond
nog dichter op het vuur
en het wordt alleen maar
erger met het uur….
Pieter Weening vroeg de Etna ten dans, en om
Daags voor de laatste bergrit van de Tour de France 2010 met aankomst op de Tourmalet droomt Contador van zijn derde eindoverwinning. Het is een slopende race tot op heden en hij weet dat hij morgen een heroïsche prestatie moet leveren om zijn droom te verwezenlijken. De trukendoos is leeg gegeten door nieuwe controlemethodieken en het bloedpaspoort. Contador kent zijn