Mooie zomers waren dat: je zette je televisietoestel aan, rechtsboven stond een getal met drie cijfers voor de komma. 118,7. Dat was nog bijna drie volle uren koers door nulle part France. In beeld zag je, onveranderlijk, een of andere lange zwiep. Licht wiegend met de schouders trapte hij zijn verzet rond. Tientallen kilometers op kop van het peloton. Gisteren
De renners passeerden een dorp dat ergens tussen Compiègne en Roubaix,
van de bewoonde wereld afgesneden, slapend in een land van uitgestrekte akkers lag.
Een vlek in een weids land dat ruim een eeuw na de gruwel, waarmee zij haar bijnaam De hel van het noorden verwierf, nog altijd een aura van zwaarte met zich meedroeg.
Een lading die de koers van Parijs
13 juli 2013, Lyon. Het moet er verschrikkelijk warm zijn geweest die dag. De laatste kilometers stonden de mensen meer dan vijf rijen dik tegen elkaar aan geplakt. Het rook er naar zomer, zweet en chauvinisme, een Fransman reed voorop. Journalisten van dezelfde komaf verkneukelden zich al: dat werden prachtige koppen op hun Quatorze Juillet! En ook voor ons Nederlanders
Welkom in de mooiste week van het jaar, vélo vererende lezer. Echt waar, de rest doet er even niet toe.
*U twijfelt, maar leest door.*
Al zijn het monsterontsnappingen van 200+ kilometers, al wint er een Nederlander L-B-L, al bestijgt er een Mestreechse bink het Olympische podium: híer, nú en om déze week gaat het.
*Uw nieuwsgierigheid is gewekt en even droomt u weg
Na 252,0 kilometer bereiken de renners in de mooiste koers op aarde een laatste keer keien. Slechts 300 meter lang, meer dan keurig aangelegd door de sportgekke, maar armste gemeente van Frankrijk, Roubaix. Iedereen die de koers volgt kent het beeld. Die lange laan met bomen, zwanger van de afwachting op dat ene knikje naar rechts. Maar eerst volgt, sinds
Bron: La Voix du Nord, 13 april 2015
Katern: open brieven
Aan de meneer in de berm,
Het spijt me, echt.
Ik had alleen maar oog voor mijn fiets, mijn derailleur, de ketting en een mogelijke crevaison. Iedereen fietste me voorbij. Ik móest wel door. Dit is geen koers voor sprinters of lichtgewichtjes en mijn stampende tijdritbenen konden mezelf wel eens verrassen. Vooruit, ik