Als tuinslang kan je eindigen in een klein burgertuintje, ergens in een keurige buurt. Een paar keer per week stroomt er fris kraanwater door je ruime ader en ben je verantwoordelijk voor een mooi groen tuintje en een schone voiture. Een duurzaam en veilig bestaan. Garantie voor een
Voor de Ronde van Vlaanderen hadden we zowaar 2 goede voorspellingen. Niet gek vergeleken bij eerdere pronostieken op hetiskoers.nl. Aan de andere kant natuurlijk diep triest als er eigenlijk maar twee grote favorieten waren voor het hoogste schavot in Oudenaarde. Neem het ons niet kwalijk, we zoeken het niet in droge statistieken maar in het hart. Dat Boonen Parijs-Roubaix gaat
Roubaix jaren zeventig, een regenachtige zondag in april. De koers is voorbij en het verkleumde publiek rond de wielerbaan is op weg naar huis. Waarschijnlijk heeft Roger de Vlaeminck gewonnen, of Francesco Moser. De beheerder van het complex maakt zijn laatste ronde. Hier en daar ligt een verwaaide paraplu, een verregende krant, een vergeten windjack. Alles is koud en nat.
Zal er ooit nog een Nederlander Parijs-Roubaix winnen? Vast wel. Maar hoe liggen de kansen dit jaar, en welke omstandigheden zijn dan ideaal, slijk of stof? Nat of droog? Of iets ertussenin? Laten we eens terug gaan in de tijd. Misschien dat we dan wat wijzer worden.
Straks wint Tom Boonen zijn vierde Parijs-Roubaix. Tuurlijk, zegt u, onderwijl met de ogen rollend. Of u roept: tell me something new! Cancellara heeft een gevierendeeld sleutelbeen, Hushovd is niet in vorm en Ballan en Pozzato sprinten te traag. Dat Tornado Tom zondag opnieuw zegeviert, staat
Icarus? Was dat niet die knul die naar de hemel vloog en neerstortte in zee. Te hoog gevlogen met slecht materiaal. De prutser! Nee, dan Tom Boonen. Die was net zo jong en vloog ook, maar dan naar de hel. En niet met zelf bij elkaar geknutselde rotzooi,