“Denk eens goed na”, zei zijn weduwe Maria me enkele jaren geleden. “Aan wie doet hij jou denken? Wie is er goed in de sprint en wint ook van die mooie koersen? Voilà, juist. Tom Boonen.”
Maria Braeckman, bakkersdochter, overleed enkele jaren geleden. Haar man, Achiel, was al langer gestorven. Dat
In maart is het altijd zo ver. Ieder jaar. Dan komen ze langs, de wielerjournalisten, liefst van boven de Moerdijk. Waar die ligt, weet in Vlaanderen niemand. Bestaat die wel?
De eerste vraag is steeds dezelfde: ‘Die Ronde-gekte bij jullie, leg eens uit!’
Ik haal dan mijn schouders op, zeg
Icarus? Was dat niet die knul die naar de hemel vloog en neerstortte in zee. Te hoog gevlogen met slecht materiaal. De prutser! Nee, dan Tom Boonen. Die was net zo jong en vloog ook, maar dan naar de hel. En niet met zelf bij elkaar geknutselde rotzooi,
Hij is klein, heel klein. Tenger, afgetraind. Het lichtbruine kostuum is keurig. Wat aan de ruime kant misschien, maar kreukloos. Zijn kale hoofd glimt netjes, evenals als het gouden speldje op de revers. Hier zit een trotse man, een heer op leeftijd, een heer van stand.
Geachte heer Vandenhaute,
Beste Wouter,
Toen u vorig kalenderjaar het vernieuwde parcours van de Ronde van Vlaanderen voorstelde, hield ik me plichtsgetrouw afzijdig. Niets mis met innovatie, zo vond ik, zolang het de koers maar ten goede komt. Of dat werkelijk het geval was, viel nog even af te wachten. Nu de eerste editie van de nieuwe Ronde er opzit, blijkt u
Aanstaande zondag mogen de gladiatoren weer uit hun hok en moet het plebs achter de hekken. Nadat de priester van dienst de renners, het bier en alles wat verder nog onder zonde is heeft gezegend gaan we van start met dé Ronde van Vlaanderen. Of heet het tegenwoordig