Bijna vergeten, er was ook nog een derde week in de Giro. Gebeurde daar nog iets? Nou ja, we hebben er met moeite nog twaalf momenten uit weten te persen en dat gegarandeerd zonder poepgrappen!
1. Allereerst wat inspiratie voor de meelopers op bergen. Vergeet nu eens die stomme pakjes, een vlag als cape of dat uitgekauwde verkleden als duivel. Neem
Terwijl de Dumoulisten plots aan alle kanten hun hoofd boven het maaiveld steken en openlijk, maar zeer voorzichtig, durven te dromen over een roze, Nederlands feestje in Milaan, is het tijd om terug te blikken op de tweede week in de Giro d’Italia. Dit zijn de twaalf dingen die ons opvielen.
1. Vorige week werd al duidelijk dat er veel
Paniek! De Tour Down Under is al begonnen, er zijn allerlei nieuwe teams en welke shirts moet je nu uit je hoofd leren voordat over een paar weken de Omloop begint? Stop met hyperventileren, want de shirtjes van 2017 zijn zo conservatief als de reacties op Mijn Gevecht van Thomas Dekker. Je kent ze al of leert ze zo kennen.
Steven Kruijswijk mag met zijn ongelukkige manoeuvre in de afdaling van de Col d’Agnel dan wel een zekere podiumplaats hebben verspeeld, wie zijn Giroprestaties in een wat breder perspectief plaatst ziet dat het Nederlandse wielrennen op dit moment feitelijk in grote weelde leeft.
De dresscode was duidelijk. Ook als je normaalgesproken de kleur te gay of te Barbie vindt. Het hele weekend lang was alles roze in Gelderland.
Op dag 1 pakte Tom Dumoulin het roze in de tijdrit, op dag 2 verdedigde hij het roze succesvol en op dag 3 gaf hij het roze door aan zijn ex-ploegmaat Kittel. En vierde Maarten Tjallingii
‘Eigenlijk was het wel een beetje nodig‘ (DvhN, €)
Het eerste interview met Erik Dekker in acht jaar tijd is meteen een afscheidsinterview.
‘Heel soms kom ik in het tunneltje terecht‘ (AD, €)
Wat drijft Tom Dumoulin om het beste uit zichzelf te halen? Hoe voelt het om een hype te zijn? En hoe ga je om met bekendheid?