Jan Hendrik DekkerJan Hendrik Dekker? Die ken ik niet. Bedoel je misschien Dick, de broer van Erik? De zoektocht naar deze vroegere wielrenner Jan Hendrik Dekker is een wat moeizame. Tot en met 1988 maakt Jan Hendrik (van 1967) enkele jaren deel uit van de top van het Nederlandse amateurwielrennen maar na 1988 is het stil rond Jan Hendrik. Niets te vinden in oude Wieler Revues. En Google en Facebook spuwen ook al niks uit. Wat is Jan Hendrik gaan doen in 1989? En erna? Leeft hij nog?

Friedensfahrt
Nee dan Tom Cordes, Michel Zanoli, Gerrit de Vries, Rob Harmeling en Arjan Jagt; de ploegmaten met wie Jan Hendrik in 1988 de Vredeskoers de Nederlandse ploeg vormt. De Friedensfahrt achter het toenmalige ijzeren gordijn is een hoog aangeschreven rittenkoers voor amateurs. West-Europeanen nemen het er op tegen staatsamateurs uit de DDR als Uwe Ampler en Olaf Ludwig. Een mooie leerschool dus, voor de aankomende profs Cordes, De Vries, Harmeling, Zanoli en Jagt. Drie van de zes rijden de wedstrijd overigens niet uit. Zanoli, Harmeling en ook Jan Hendrik doen dat wel, als resp. 60-ste, 62-ste en 68-ste. Meest aansprekend is de ritzege van Harmeling. ‘Het hoogtepunt uit mijn carrière’, laat hij optekenen in Wieler Revue.

Tijdrijden
Terug naar Jan Hendrik. Een Groninger die is opgegroeid in Drenthe, maar geen directe familie van Erik. Jan Hendrik is van Langelo, kan een aardig stukje fietsen en maakt al bij de junioren deel uit van de nationale selectie. Uit die periode heeft hij nog een internationale medaille: met Patrick Coone, Gerrit de Vries en Michel Zanoli eindigt Jan Hendrik in 1985 op het WK-junioren derde in de ploegentijdrit. Jan Hendrik is niet vies van een ritje tegen de klok, gezien enkele ereplaatsen bij de amateurs. Derde wordt hij in de tijdritten van de Ster van Brabant en de Omloop van Zeeuws-Vlaanderen, beiden in 1987. Een jaar later schrijft hij de AMEV-tijdritbokaal op zijn naam.

Omloop van het Ronostrand
Ook in de grote Nederlandse amateurklassiekers doet Jan Hendrik het goed. Zo wordt hij in 1987 tweede in zijn ‘eigen’ Ronde van Drenthe. Dat jaar komt hij uit voor Koga Miyata maar deze klassieker rijdt hij namens de nationale ploeg. Hijzelf en z’n Koga-maatjes Stephan Räkers en Eddy Schurer balen na afloop flink, want ze hebben zich in laatste honderden meters  laten verrassen door Richard Luppes (Van Aarle). Jan Hendrik rijdt zich overigens ook naar enkele zeges in eendagskoersen, zoals de Omloop van het Ronostrand in 1986 en de Woudenomloop in 1987.

Maar halverwege 1988 houdt het ineens op. Geen uitslagen meer. Geen ploeg meer. Renner Jan Hendrik is blijkbaar renner af. Geen profambities? Teleurgesteld omdat hij niet naar de Olympische Spelen mag?

Rob Harmeling
Ik plaats een oproepje op Twitter. Geen reacties. De gerichte e-mails hebben meer resultaat.  ‘Volgens mij heeft deze JH Dekker niet zo heel lang meer gereden, hij was – staat me bij – niet echt gedreven. Ook al omdat hij nogal goed kon leren’, schrijft de Groningse sportjournalist Dick Heuvelman. En dan Rob Harmeling, Jan Dekkers oud-ploeggenoot. Hij weet meer, blijkt uit zijn e-mail. ‘Volgens mij heeft hij een succesvolle onderneming, Velthuis klinieken. Heb hem jaren geleden kort ontmoet bij Parijs-Roubaix, waar hij gast was.’

Cosmetische chirurgie
‘Velthuis kliniek’ blijkt de ultieme tip. Googlen  op “Dekker” + “Velthuis” brengt me op de Linkedin-pagina van de gezochte renner. Jan Hendrik is in 1988 begonnen met een managementopleiding aan de Nyenrode Business Universiteit en sinds 1995 eigenaar van Equipe Zorgbedrijven, een particuliere zorgaanbieder waar de door hem  opgerichte Velthuis kliniek (cosmetische chirurgie) deel van uitmaakt.

Neus op de feiten
Jan Hendrik reageert op mijn e-mail en schrijft dat Dick Heuvelman in de buurt van de waarheid zit. ‘Ik kon makkelijk leren en twijfelde altijd of ik van wielrennen mijn beroep zou maken óf dat ik zou studeren en een maatschappelijke carrière nastreven. En de Vredeskoers? Een fantastische ervaring maar wat werd daar hard gereden, met name door de jongens uit het Oostblok.  Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt: in Nederland kun je misschien wel een aardig stukje meetrappen maar internationaal gezien lag de lat toch een stuk hoger. Klimmen kon ik niet (niet gek met mijn 1,94 meter) en het vooruitzicht van een rol in de marge vond ik niet zo aantrekkelijk. Daarnaast gaf het op het laatste moment afvallen voor de Olympische Spelen het laatste zetje om te stoppen met de wedstrijdsport. Hoewel ik daarvoor al kenbaar had gemaakt dat een profcarrière niet meer heel hoog op mijn verlanglijstje stond.’

‘Jan Hendrik is te lang’
Voor Jan Hendrik dus geen profcarrière op de fiets maar een succesvolle loopbaan als ondernemer in de zorg. En waarom ik hem niet kon vinden? Jan Hendrik pleegde ooit een cosmetische ingreep op zijn naam. Zijn voornaam. Jan Hendrik heet tegenwoordig Jak. ‘Dat is tijdens mijn studie gebeurd’, verklaart de vroegere wielrenner. ‘Een vriend vond Jan Hendrik te lang en begon mij Jak te noemen. Dat nam iedereen over en is zo gebleven. De enige die stug volhardt in Jan Hendrik is mijn moeder. En daar heeft ze als mijn moeder het volste recht toe :-)’

 

Raad het plaatje - Harmeling, Dekker, Zanoli, Cordes, De Vries en Jagt.En hoe verging het de andere vijf Vredeskoers-renners?
* Rob Harmeling: prof bij Histor en TVM. Hij overtrof zijn hoogtepunt van de Vredeskoers van 1988 met een ritzege in de Tour. Tegenwoordig eigenaar van Sportsbalm, spierverzorgde producten.

* Michel Zanoli was prof bij vele ploegen. Won een rit in de Vuelta. Raakte aan de cocaïne en in de knoop met zichzelf. Maakte eind 2003 een eind aan zijn leven. Zie ook ‘Wanhopige zoektocht naar het gareel’ van Marije Randewijk.

* Tom Cordes: lange tijd wielrenner, bij zowel de profs (onder andere een ritzege in de Vuelta) als de amateurs. Tegenwoordig verzorger bij het (continentale) Rabobank Development Team.

* Gerrit de Vries reed negen jaar bij de profs. Ritwinnaar in de Ster van Besseges, zevenmaal actief in de Tour. Was vooral knecht. Nu actief als vertegenwoordiger van Bio-Racer (fietskleding).

* Arjan Jagt was kort prof. Grootste zege: de GP Kanton Aargau. Het luchtruim trok hem meer, hij wilde piloot worden. En dat is hij nu: eerste piloot, ofwel gezagvoerder bij de KLM.  

Jos van Nierop
Laatste berichten van Jos van Nierop (alles zien)