Foto Thomas Ducroquet
Verjaardagskalender 17 januari: Sebastian Langeveld (1985)
Het Nederlands kampioenschap van 2006 is in slechts één kort zinnetje samen te vatten. ‘Breuk vraagt of het in orde is’. Zeven woorden zijn het, meer niet. Ze worden uitgesproken door Michael Boogerd, die eigenlijk precies datgene doet dat wielrenners veel vaker doen als ze met z’n tweeën vooruit rijden. Om te voorkomen dat een van beiden gaat verzaken, de voorsprong weldra smelt als sneeuw voor de zon en er voor allebei een teleurstelling staat te wachten, wordt al ruim voor de finishlijn in zicht raakt een dealtje gesloten. Meestal volgens het principe ‘de winnaar betaalt’. De twee koplopers spreken af eendrachtig te blijven samenwerken en eerlijk om de overwinning te sprinten, maar om te voorkomen dat een van hen achterblijft met niet meer dan de immer ondankbare tweede plek zal de winnaar zijn vluchtmakker financieel compenseren voor diens inspanningen om de vlucht tot een goed einde te brengen. In Maastricht lossen de twee koplopers het tijdens het NK van 2006 net iets anders op. Dankzij de aanwezige NOS-camera, die niet alleen in beeld brengt wat zich in de slotfase afspeelt, maar ook het geluid haarscherp registreert, zit wieler minnend Nederland op de eerste rij bij een staaltje handjeklap waarop ze op een gemiddelde veemarkt stikjaloers zijn.
Het dialoogje dat zich tussen Michael Boogerd en medevluchter Sebastian Langeveld afspeelt dringt verrassend goed verstaanbaar door in menig huiskamer. ‘Breuk vraagt of het in orde is’, roept Boogerd. ‘Wie?’, pareert Langeveld. ‘Breukink’, reageert Boogerd. Een helder en duidelijk antwoord volgt niet, maar een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg. Waar Langeveld enkele kilometers eerder, bij de slotbeklimming van de Pietersberg, zijn metgezel nog met speels gemak leek te kunnen volgen en meermaals de indruk wekte het Boogerd lastig te gaan maken in de strijd om de nationale driekleur, wordt de pas 21-jarige renner van Skil-Shimano plots overvallen door een hevige krampaanval. Als een jong veulen dartelt Boogerd bij zijn vluchtmakker vandaan om voor de derde maal in zijn carrière het roodwitblauw op te eisen. Langeveld neemt met een van pijn vertrokken gezicht genoegen met de tweede plek. ‘Koersvervalsing’, brult het journaille en ook menig volger zet vraagtekens bij de merkwaardige afloop van het NK. Of Langeveld zich in Maastricht niet beter kan aanmelden bij de befaamde Toneelacademie in de stad, wordt zelfs geopperd.
Vanzelfsprekend ontkennen Boogerd en Langeveld alle speculaties in welke toonaard maar mogelijk. Als de Rabobank-ploeg, waarvan eerstgenoemde de kopman is en Erik Breukink de belangrijkste ploegleider, enkele weken later trots Sebastian Langeveld presenteert als aanwinst voor het volgende seizoen, vallen alle puzzelstukjes naadloos op hun plek. Voor een dik meerjarig contract bij Rabo ‘verkoopt’ Langeveld zijn kansen op de nationale titel aan Boogerd. Pas acht jaar later, in 2014, voegt de Zuid-Hollander alsnog zijn naam toe aan de erelijst van het NK. In Ootmarsum zijn er gelukkig geen schimmige dealtjes nodig en soleert Langeveld onbedreigd naar het verdiende roodwitblauw. Weer drie jaar verder, als Boogerd dopinggebruik bekent en al zijn uitslagen in de periode 2005-2007 worden geschrapt, lijkt het er nog even op dat Langeveld zich met terugwerkende kracht alsnog de Nederlands kampioen van 2006 mag noemen, maar na ampel beraad besluit de KNWU alleen Boogerd van zijn titel te ontdoen en geen nieuwe kampioen aan te wijzen. Eens verkocht blijft verkocht.