Verjaardagskalender 18 maart: Fabian Cancellara (1981)

Renners, volgers en toeschouwers worden flink op de proef gesteld op die dinsdag, de tiende van juli. De liefst 236,5 kilometer lange etappe tussen Waregem en Compiègne is een lange zit, ook omdat het peloton duidelijk laat blijken eigenlijk helemaal geen trek te hebben in een expeditie van een dergelijke lengte. Volgens het traagste tijdschema zouden de renners tussen half zes en zes moeten finishen, maar doordat er in de eerste uren wordt gereden in het tempo waarop je een fietsexcursie door een buitenlandse stad doet, komt daar ruim een uur bij.

Een ieder die niet van plan is de avondmaaltijd uit te stellen, zal de ontknoping met het bord op schoot moeten volgen. Het lange wachten op een vorm van spanning wordt echter ruimschoots beloond. Geletruidrager Fabian Cancellara maakt zich in de slotkilometer los uit een op volle snelheid voortrazend peloton, dat bezig is vier koplopers precies op tijd bij te halen om vervolgens de beslissende massasprint in te zetten. De Zwitserse tijdritspecialist spant elke spier in zijn lichaam voor een volle minuut aan, trapt de longen uit zijn lijf en ondanks dat hij topsprinters als Erik Zabel en Tom Boonen bijna letterlijk in zijn nek voelt hijgen, houdt hij stand en boekt een van de knapste overwinningen uit zijn carrière.

‘s Ochtends aan de start in Waregem is Fabian Cancellara helemaal niet bezig met zijn mogelijke kansen op de dagzege. Twee dagen eerder heeft hij de Tourproloog in Londen gewonnen en als geletruidrager is hij er op gebrand het kleinood zo lang mogelijk in zijn bezit te houden. Uitgerekend de grootste rivaal van de Zwitser in de voorjaarsklassiekers, Tom Boonen, vormt ook nu zijn voornaamste bedreiging. De Belg heeft in de Londense straten weliswaar zesenveertig seconden moeten toegeven op Cancellara, maar is er dankzij bonificatieseconden in de twee volgende etappes in geslaagd zijn achterstand op de klassementsleider bijna te halveren. Tot grote opluchting van de geletruidrager heeft Boonen een dag eerder de etappe net niet gewonnen. Gegangmaakt door lead-out Gert Steegmans zat ‘Turbo Tom’ in de perfecte positie om de massaspurt in Gent te winnen, maar zijn ploeggenoot wist een dusdanige snelheid te ontwikkelen dat niemand, ook Boonen niet, nog over hem heen wist te komen. De stomverbaasde Steegmans klopte zijn eigen kopman en won niet alleen de etappe, maar onthield Boonen ook van een paar belangrijke bonustellen.

Desondanks is Cancellara er niet gerust op, als het peloton in de slotkilometers van de derde etappe de vier koplopers in het vizier krijgt. Nicolas Vogondy, Matthieu Ladagnous, Frederik Willems en Stéphane Augé waren de enigen geweest die zich niet hadden willen neerleggen bij het slakkentempo in de eerste koersuren. Het kwartet bouwde een voorsprong op van bijna een kwartier, maar zodra aankomstplaats Compiègne dichterbij kwam en de ploegen van de sprinters vaart begonnen te maken, smolt hun marge als sneeuw voor de zon.

Bij het passeren van het rode vod van de laatste kilometer heeft het viertal nog een handvol tellen over. Niets dus, met een aanstormend peloton vol topsprinters op je huid. Cancellara wil het zo ver niet laten komen. Instinctief besluit de Zwitser op een kort kasseistrookje de kop te nemen, het tempo verder op te schroeven en naar de vier vluchters te springen. In een massasprint is hij niet opgewassen tegen Boonen en co. De achterstand van de Belg is nog te groot om het geel te grijpen, maar hij zou het tijdverschil wel degelijk verder kunnen verkleinen en een dag later alsnog toeslaan. Cancellara versnelt en pakt meteen enkele meters voorsprong. Het kansloze viertal vlak voor hem is een uitstekend richtpunt. In sneltreinvaart haalt hij de moegestreden koplopers bij om ze direct achter zich te laten. Ineens verandert de doodsaaie etappe in een ware thriller.

Lukt het Cancellara om uit de greep van de sprinters te blijven, zoals Jelle Nijdam en Thierry Marie dat een kleine twee decennia eerder wel eens flikten? Het antwoord is een volmondig ‘ja’. In een tijdperk waarin de sprinttreinen dusdanig ontwikkeld zijn dat het bijna onmogelijk is om een nog hogere snelheid voort te brengen dan het peloton, zet Fabian Cancellara alles en iedereen te kijk. In de gele trui nota bene en uitgerekend in Compiègne, de vaste startplaats van zijn favoriete klassieker Parijs-Roubaix, rijdt hij de slotkilometer van zijn leven. De sprinters komen te kort en vissen achter het net. Het was die zes en een halve dodelijk saaie en slaapverwekkende koersuren op dinsdag 10 juli 2007 meer dan waard.

Ook jarig vandaag

• Marti Cavalli (1998)
• Hernan Buenahora (1967)
• Dominique Garde (1959)
• Filippo Zana (1999)
• Abelardo Rondon (1964) 
• Jesus Ignacio Ibanez (1964)