Het wordt steeds lastiger om wielerstatistieken bij te houden en dat is verdrietig. Gelukkig zijn de topvijfjes van Het is Koers altijd onbesproken, zelfs al worden ze door gebruikers gevuld.
Enkele weken geleden besloot Lance Armstrong, gevlucht in de Triathlon – de zwaarste sport ter wereld – zich niet meer te verzetten tegen zijn Amerikaanse ‘gunslinger’ USADA. Zijn Tourzeges was hij kwijt. Woensdag 10 oktober betrad hij het dolhuis. We betraden allemaal het dolhuis.
Exit Lance Armstrong, exit 1999-2005. Dat een enkeling nog fluistert dat Lance Armstrong een prachtige coureur was, doping of niet, is tussen al het geraas een abject geluid geworden. Dat er in die jaren zoveel moois te zien was, is plotseling een leugen. Nu, dat bepaal ik zelf wel.
Ik ben namelijk een simpel mens en mijn analyse van de omvangrijke bewijslast die USADA online zette is oppervlakkig: Zabriskie, Leipheimer, Landis en vele anderen, ze gebruikten doping. Sommige van de renners die gebruikten waren om uiteenlopende redenen kwetsbaar of beïnvloedbaar. Dat is eerder verdrietig dan verwerpelijk. US Postal was een dopingbureau en binnen andere ploegen organiseerden renners hun infuusjes, pillen, pleisters of whatever zelf. Ze waren professional, en het werd van ze verwacht (zie daarvoor wat Bruyneel tegen Leipheimer zegt als de laatste vraagt om een door het team georganiseerd bloedprogramma). Net als de verstrekkende dokters, die waren ook professional. Lance Armstrong en Johan Bruyneel waren manipulatieve en intimiderende klootzakken. Maar daarvoor word je niet geschorst. Dergelijke deugden leiden in de gewone wereld zelfs meestal en straffeloos tot succes.
Om alle bovenstaande redenen begrijp ik helemaal geen snars van de zuiveringsdrang die zich meester heeft gemaakt van hele volksstammen. Ook niet van de woede. Iedereen is boos of gekwetst. Waarom? Hou ermee op. Mart Smeets, gemakkelijk onderwerp van spot en slachtoffer van het (inmiddels onuitstaanbare) ‘mag ik dat zeggen ja dat mag ik zeggen’-parool, had gisteren gewoon gelijk bij De Wereld Draait Door. Hoe kon ik het weten, hoe konden wij het weten en is het ooit anders geweest? Hij zat er volgens zichzelf ontzettend naast al die tijd. ‘De leugen zit in de sport verweven’, zei hij. En niet alleen in de sport, zou ik eraan toevoegen.
Het is om agnostische redenen dat ik weiger naar de bijbel of Jezus te verwijzen, dus verwijs ik naar een twitterbericht deze week – de moderne parabel – waarin wordt gevraagd of vrij zijn van leugens mogelijk is. Voor mijzelf in ieder geval niet. Voor niemand niet. En ja, je hebt leugens en leugens. Tony Blair, die moet wakker liggen.
Ik breek een lans voor Riccardo Riccò, die om god weet welke reden keer op keer in de fout ging. Het maakt niet uit dat hij een ettermens was. Dat staat er los van. Franck Vandenbroucke en Marco Pantani konden het ook niet laten. Misschien wel vaker dan we ooit zullen weten. Het doet er niet toe, ze behoorden tot een hele kleine groep supertalenten. Dat doping nodig is om supertalent te blijven omdat van ze verwacht wordt nog beter te zijn dan zichzelf en dat dezelfde mensen die dat verwachten vervolgens het doodvonnis vellen, is veel erger dan de ‘misstap’.
Geef die rotzooi toch vrij. Laat renners doping gebruiken onder toezicht van artsen die verstand hebben van hun vak. ‘Eerlijke’ sport is een illusie. Pas als je oneerlijk definieert bestaat eerlijk. Pas als je zegt dat dopinggebruik en -handel crimineel is wordt het duister.
Sterker, ik blijf me afvragen waaróm het oneerlijk is om doping (of herstelbevorderaars) te gebruiken. Ik blijf me ook afvragen wanneer nu feitelijk het verschil wordt gemaakt. In de wedstrijd? Tegen concurrenten die, zo wordt in het USADA-rapport in ieder geval tot pak ‘m beet 2010, ook doping gebruikten? Of tijdens de training? Als dat zo is gaat het zeker niet vanzelf. Hoe harder je traint, hoe groter het effect.
Wat gewone mensen in talloze en intussen strontvervelende dopingdiscussies drijft om dopinggebruik te veroordelen is mij een raadsel. Of het nu gaat om geïnstitutionaliseerde dopingjacht, of gewoon particuliere kroegmoraal die leidt tot brandmerken van een renner: wat maakt het in vredesnaam uit of zo’n kerel of vrouw iets neemt? Ga toch gewoon fietsen kijken en hou verder je waffel. Alsof mensen persoonlijk iets is aangedaan.
Het toppunt van ellende was vanochtend te horen op Radio 1. Daar werd – heel kort maar – de zorg geuit voor de ziel van alle kinderen die nu op Jeugdjournaal hadden moeten horen hoe Lance Armstrong de hele samenleving had voorgelogen. Alsof ze die hele Lance kennen. Ja, wat dat betreft is het grotemensenjournaal waarin ze hun Syrische leeftijdsgenootjes doodgemarteld in een greppel zien liggen een soort oase van rust en Bildung.
Waar komt toch de drang vandaan om sport(ers) schoon te maken en houden, de drang om voor anderen te bepalen wat goed is en fout? De enigen die er echt over kunnen en mogen oordelen zijn de sporters zelf. Zij moeten hun eigen afspraken maken, elkaar corrigeren als dat nodig is. Wil een sporter nog winnen met stimuli als niet derden maar peers zijn controleurs zijn? Ja ik ben naïef. Maar David Millar is wat dat betreft wel een katalysator. En wie weet wat Thomas Dekker nog kan betekenen voor deze prachtige sport.
En over de eerlijkheid: Dat Androni het moet doen met budget A, en Sky met budget B, dat sommige ploegen wel aparte tijdritfietsen hebben en andere niet, dat er verschillen zijn in trainingsexpertise, -faciliteiten en kennis van aërodynamica etc. en dat de uitkomst van een etappe soms al voor de aankomst wordt bepaald: alsof dát allemaal geen verschillen oplevert. Alsof die verschillen éérlijk zijn.
Streven naar gezondheid, het beschermen van renners of eerlijkheid in de koers legitimeren dopingjacht daarom niet. Omdat wielrenners verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen gezondheid en omdat er in het wielrennen zo verschrikkelijk veel andere variabelen de sport oneerlijk maken. En, ten slotte, wielrenners zijn op hun beurt niet verantwoordelijk voor wat andere (niet professionele) sporters doen. Alleen maar voor het onmetelijke plezier dat koers oplevert, hun koers. Ik zit, as ever, klaar voor de TV. Want op 23 februari is de Omloop het Nieuwsblad.
- Tour de France 2020: Achter een glazen muur - 15/09/2020
- Waar is de Tour? - 02/08/2016
- Ik vind wielrennen niet leuk meer - 08/07/2015
Dikke tien, geweldig! Niks meer niks minder.
Je haalt me de woorden uit de tekstverwerker. Waarvoor dank. En nu lekker de hele winter veldrijden kijken, dat is pas een vuile sport.
Dank Wiebe, schitterend stuk dat precies verwoordt wat ik tegen een ieder zeg die nu meent mij te moeten laten inzien dat Lance altijd al een fraudeur en slecht mens was.
Ik wil Lance, maar ook al die andere helden van weleer blijven bewonderen om hun prestaties. Men vergeet voor het gemak dat een prof zo’n 40.000 kilometer per jaar aflegt, omdat je anders niet mee kunt. Men vergeet ook dat je daar meer dan die boterham pindakaas voor nodig hebt om het lichamelijk te volbrengen. Ook ik ben voor het vrijgeven, binnen verantwoorde marges. Laat de renners erop toezien dat die grenzen nageleefd worden, maar er een zelfregulerend geheel van. Stop met die whereabouts en creër een cultuur in het peleton waar openlijk de dialoog over dit onderwerp gevoerd kan worden.
Wat een onzin.vrijgeven van doping dwingt elke aspirant, amateur en neo om ook doping te gaan gebruiken. Doping is gevaarlijk. Doping binnen grenzen is onlogisch, de grenzen zijn er nu al: geen doping. Dat met die boterham klopt, daarom hebben we sport voeding. Overigens gaat door doping snelheid omhoog dus wordt het zwaarder, zonder doping is ook te presteren.
Sport is inderdaad inherent oneerlijk. Maar doping vrijgeven dient geen doel naast de gezondheid van amateur en prof sporters op het spel zetten en een hippe columnist zijn die zogenaamd een andere mening heeft. Als je zon of dochter top sporter wordt, wil je dan dat ie rond fietst of loopt met bloed zo dik als pannenkoeken stroop en dagelijks een zakje extra bloed en vage experimentele geneesmiddelen krijgt, of wil je dat door talent, trainen en gezonde fysieke en mentale begeleiding hij of zo mee kan doen?
Ik hoop dat mijn nonexistente zoon en/of dochter in staat is/zijn om zelf een keuze te maken. Want uiteindelijk heeft iedereen (in de vrije wereld) die mogelijkheid. Niemand wordt tot dopinggebruik gedwongen, of tot het worden van profwielrenner.
Ik ben niet hip. Je bent zelf hip.
Je breekt je eigen verhaal af door ergens tussendoor te zeggen dat je voor vrijgave van doping bent, mits binnen door doktoren gecontroleerde grenzen. Vervolgens gaat alles erom dat iedereen het deed, dat het toch allemaal niet eerlijk is vanwege budgetten, maar dat we niet naar doping moeten kijken. Geloof je echt dat er geen renners gaan komen die vervolgens de regels van die artsen gaan buigen? Die gaan aanvechten met de opmerking dat hun preparaat of spuitje per ongeluk meer heeft gegeven dan de echte arts had gezegd, terwijl de spookarts op de achtergrond gniffelend wacht tot ze weer langskomen voor nog meer.
Mijn woede als jarenlange wielerkijker schuilt niet in het feit dat ze allemaal gebruikt hebben en ik ben de laatste om te kennen dat je slechts procentueel beter wordt door doping en nog altijd een talent en doorzetter moet zijn. Mijn woede schuilt juist in het gedrag van Armstrong, die jarenlang heeft gevochten, om zich heen geslagen, op andere renners heeft gekotst en een imperium opbouwde op basis van een onvoorstelbare leugen. En nu zeggen zijn adepten al die jaren later “ja, maar hij haalde wel miljoenen op tegen kanker”. So what?
Armstrong verhief zichzelf tot mythische proporties en toen de sokkel begon te verkruimelen bleef hij liegen en liegen en liegen. Dat maakt hem erger dan de rest. Hij was de spil van een wereld die hij verloochende toen hij groter probeerde te worden dan zichzelf. Dat neem ik hem kwalijk. Niet dat hij gebruikte, want het is naïef te denken dat dopinggebruik slechts mondjesmaat voor kwam en komt.
Hoi Jules,
Bedankt voor je reactie.
Nee, dat (wat je allemaal vraagt) geloof ik niet en dat is ook niet mijn punt. (Gek dat iedereen struikelt over dat vrijgeven. Vier regels ofzo) Ik stel dat er geen morele grondslag is voor het afkeuren van doping. Ik stel ook, -hierbij- dat ik vurig hoop op een sport waarin niet het publiek, instituten of perfide ploegleiders wat mij betreft, maar renners zelf de norm bepalen in ‘een open dialoog’ met elkaar en met de medische entourage van de wielrennerij (ik citeer de reactie van Alexander). Juist om gepruts op een hotelkamer te voorkomen. Wat Armstrong heeft gedaan en gezegd heeft hij zijn collega’s aangedaan. Niet ons, niet de wereld.
Als je wilt dat wielrennen op american wrestling gaat lijken, ga vooral zo door. Houd er dan ook wel even rekening mee dat het een dode per maand op gaat leveren.
Geweldig stuk en de complete waarheid wat mij betreft.
Willen we “helden” onmogelijke dingen zien doen op te steile bergen en te gevaarlijke bochten…. OF willen we een rondje baanrijden in een stadion zien.
De eerste wordt nu zo en dan gesponsord door doping, de tweede door spa water, activia ennn… kruiden..eh ohnee, paracetamol..oh w8 ook niet..homeo..nee alleen water.
Conclusie, door deze morele maar hypocriete heksenjacht zitten we straks allemaal naar wielrennen ala “zondagmorgen,kaart op het stuur,omgeving-genieters” te kijken. Dag klassement,dag wielersport zoals we het konden,dag mooie verhalen. Mart smeets heeft straks niks meer te vertellen behalve wie er een lekke band had.
Armstrong zette zijn ploeggenoten aan tot het gebruik van de middelen die mogelijk de oorzaak waren van zijn eigen kanker.
En jij vindt dat men niet moet zeuren en het spul dan maar moet vrijgeven. Wie is hier cynisch?
Wat een onzin. Die helden komen de bergen ook prima door zonder doping. Het gaat alleen minder hard en het wordt naarmate Giro, Tour of Vuelta vordert, steeds moeilijker. Is het dan niet spannend?
“Niemand wordt tot dopinggebruik gedwongen, of tot het worden van profwielrenner.” Als je doping vrijgeeft laat je jongeren (of profs) geen keus. Je dwingt ze wél doping te gebruiken omdat ze anders niet mee kunnen komen met de dopinggebruikers. Een zgn. schijnvrijheid. Over de gezondheidsrisico’s die de mindervermogenden lopen heb ik het dan nog geeneens. Tuurlijk heeft elk mens zijn eigen verantwoordelijkheid. Dat is ook zo in het geval van drugsgebruik. Maar ook daar is harddrugs bij wet verboden.
23 februari, pffff, dat duurt echt nog lang ;(