Wielertypes: De Materiaalfreak

Illustratie: Wijtze Valkema

Wielertoeristen komen in verschillende soorten en maten. Als voorpublicatie van het boek Draag Nooit Een Gele Trui worden de komende maand vier van die wielertypes voorgesteld. Vandaag het vierde en laatste deel: De Materiaalfreak.

Het liefst zet hij een extra geluidssysteem op zijn vrijlopende wielen. Als het heel hard ratelt wanneer hij zijn benen stilhoudt, trekken hij en zijn fiets het meeste bekijks. Daarom houdt hij ook zo graag zijn benen even stil.

Hij heeft geen trophy wife maar een trophy bike. Zijn fiets glimt altijd en is nooit ouder dan twee jaar. Stel je voor, een fiets die ouder is dan twee jaar! Na een jaar rijden er al anderen rond met een nieuwere fiets dan hij. Gelukkig kopen ze vaak niet het topmodel, zodat hij nog altijd de modernste fiets heeft.

Boordcomputer op het stuur

De Materiaalfreak heeft altijd de nieuwste fietsen, de modernste banden en de laatste snufjes. Hij heeft een boordcomputer op zijn stuur gemonteerd die menig iPad doet verbleken tot een soort My First Tablet. Zijn stuurlint is onberispelijk. De logo’s glimmen kaarsrecht op het frame dat uiteraard niet wordt ontsierd door plakkertjes van de fietsverkoper.

Blaas tegen zijn versnellingen en hij schakelt al. De velgen komen tot halverwege zijn wiel en staan vol witte letters. Ook op zijn banden lijkt amper gereden. Zijn bracket heeft de breedte van een tafel en zijn zadelbuis zou moderne kunst kunnen zijn. Er zit één bidonhouder op, meer zou het frame ontsieren en zijn zadel staat zo hoog mogelijk, want dat vindt-ie mooi. Over zadeltasjes en bellen is geen discussie mogelijk. En uiteraard is de hele boel zo stijf als een maagd bij zijn eerste vriendinnetje.

Klagen over peperdure fiets

Opvallend genoeg is er altijd wat te klagen; over de afstelling, iets wat aanloopt (dat krijg je met dat spul waar slechts een millimeter ruimte is) of snufjes die leuk bedacht waren maar in de praktijk toch minder handig blijken te zijn. En het is natuurlijk lekker decadent om te klagen over je fietsje van tienduizend euro.

Een hypermoderne fiets van drie jaar oud doet dienst als zijn reservefiets. Dan kan hij bij complimenten over die fiets tenminste zeggen dat het een oudje is waar hij alleen op rijdt als er pekel op de weg ligt. Thuis heeft hij nog een schuurtje vol wielen, pedalen, trapassen en de duurste Sramgroepen, maar hij moet ook regelmatig fietsen verkopen om zijn hobby vol te blijven houden.

Vallen is een nachtmerrie

Hij mijdt regen, modder en vooral steentjes die deuken of krasjes op zijn frame kunnen veroorzaken. Een kras op zijn fiets is een kras op zijn ziel. Hij sprint liever niet mee, want zijn grootste nachtmerrie is een valpartij met zijn paradepaardje, of dat iemand met zo’n lelijk goedkoop rotding hem schampt.

Overdag surft hij langs sites over fietsen, ’s avonds gaat hij af en toe even naar zijn fiets kijken. Het schuurtje sluit hij beter af dan zijn huis. Wordt er op het terras gepauzeerd, dan heeft hij enkel oog voor de mensen die binnen tien meter afstand van zijn fiets komen. Retrofietsers snapt hij niet.

De fietsbeurs is het belangrijkste uitstapje van het jaar voor hem. Voor de Materiaalfreak is de fiets een grotere hobby dan het fietsen zelf. Hij poetst en oliet liever dan dat hij trapt. Wil je hem pesten, vraag dan drie maanden na de aankoop van zijn laatste fiets of het niet tijd wordt voor een nieuwe. Dit is immers ook alweer een overjarig modelletje.

Rijdt op een: is niet merkvast, kan uit de voeten op een Orbea, Specialized, Cervélo, Focus of De Rosa.
Valt te vergelijken met: Chris Boardman, Greg LeMond.
Draagt: krijgt kledingkasten vol shirts en broeken van de fabrikanten waar hij fortuinen aan uitgeeft. Rijdt dus vooral in kleding van fietsfabrikanten en fietswinkels.
Andere opvallende kenmerken: wil het liefst dat mensen aan de andere kant van de straat naar zijn fiets kijken.

Dit was de laatste voorpublicatie van Draag Nooit Een Gele Trui, lees hier ook het wielertype van vorige week terug.

Op 23 april verschijnt het boek Draag Nooit Een Gele Trui met daarin een beschrijving van zestien wielertypes. Daarnaast geven veertien (ex-)profs, waaronder Karsten Kroon, Laurens ten Dam, Johan Museeuw en Erik Breukink, hun mening over de wielertoerist en diens ongeschreven regels. In het boek staan reportages (op clinic met Henk Lubberding, baanwielrennen in Büttgen), adviezen (hoe passeer ik bejaarden, wat te doen als je partner wielrent), de retroliefde (Gios) en een update van De Fiets en Zijn Baasje. Draag Nooit Een Gele Trui verschijnt bij Uitgeverij Nieuw-Amsterdam.