Wielrennen is politiek. Dat geldt niet alleen voor ploegen als Novo Nordisk en MTN-Qhubeka, die duidelijk een ideëel doel dienen, of Franse renners die zich achter Charlie Hebdo scharen, maar voor de hele sport. Renners, ploegen, wedstrijdorganisatoren, sponsoren, allemaal proberen ze de rest zo te manipuleren dat hún belang het best gediend wordt. Het bord van de ander wordt leeggegeten, de renner met een doorlopend contract mag winnen, terwijl die met een aflopend contract thuis zit, de sponsor wil zijn naam in beeld en grote rondes willen zo veel mogelijk publiek bereiken. Daarom wordt het Duitse Team Bora-Argon 18 uitgenodigd voor de Tour (al hebben ze ook een prima ploeg), en daarom wordt CCC Sprandi Polkowice uitgenodigd voor de Giro.
Giro-directeur Gianni Vegni is er heel eerlijk over: ‘Polen is interessant voor RCS Sport. Het wielrennen doet het goed in het land en de Ronde van Polen is sterk. Met CCC hebben wij tal van zakelijke mogelijkheden.’ Een prima redenering, Wanty en UnitedHealthcare mogen dan wel een blik Italiaanse renners opengetrokken hebben (je zou zeggen dat er al wel genoeg Italianen meedoen aan de Giro, niet bepaald een unique selling point), maar CCC heeft een kleine veertig miljoen Polen achter zich. Polen die op vakantie kunnen gaan naar Italië, die kunnen besluiten alleen nog op een echte (dus Italiaanse) racefiets te willen fietsen, of die zelfs linea recta een ticket naar Milaan boeken, als ze op tv zien hoe slecht onderhouden de muurtjes zijn waar Sylwester Szmyd zich een weg langs omhoog zwoegt.
Toch is het niet eerlijk, vinden ze bij het wildcardloze Team Colombia. ‘Ploegen die het minder verdienen – uit ethisch, competitief of professioneel oogpunt – zijn gekozen in plaats van ons team. Ik vind dat de geschiedenis van een sportploeg, en die van de managers, ook moet meetellen in het besluit,’ aldus Claudio Corti, oud-ploegleider van onder anderen Igor Astarloa, Mario Cipollini, Salvatore Commesso, Damiano Cunego, Danilo di Luca, Laurent Dufaux, Dario Frigo, Massimiliano Lelli (of l’Équipier, zoals David Millar hem kent), Leonardo Piepoli, Paolo Savoldelli en Gilberto Simoni. Om boos te concluderen: ‘Kijkend naar de ploegen die ze hebben uitgenodigd, lijkt het op een politiek besluit.’
En het moge duidelijk zijn, volgens Corti is een politiek besluit, een verkeerd besluit. Of zou het andersom zijn? In ieder geval moet vooral CCC – met oud-dopingzondaars Davide Rebellin en Stefan Schumacher – het ontgelden, aangezien de andere wildcards zoals ieder jaar naar Italiaanse ploegen gingen. Dat was al verwacht, want zelfs drie dopinggevallen in twee jaar (waarvan twee in de Giro) waren voor Giro-directeur Vegni geen reden om Coppa Italia-winnaar Southeast (formerly known as Neri Sottoli formerly known as Yellow Fluo) te weigeren. Desgevraagd zei Vegni dit keer wel graag een schone Giro te willen, zonder ‘renners die de gemoederen verhitten’, waarmee hij op Rebellin en Schumacher doelde. Wie de voorlopige startlijst van de Giro op Procyclingstats bekijkt, begrijpt zijn punt: de twee CCC-kopmannen zouden natuurlijk nogal misstaan tussen namen als Contador, Basso, Luis Leon Sanchez, Hesjedal, Petacchi, Richeze, Pellizotti en Cunego.
Corti en Vegni hebben de les van Machiavelli duidelijk ter harte genomen: het doel heiligt de middelen. Dus nodig je een ploeg uit omdat die je geld kan opleveren, maar oefen je vervolgens druk op ze uit om hun beste (of, wat de tegenwoordige Schumacher betreft, bekendste) renners thuis te laten. En dus klaag je als ploegleider van een niet-uitgenodigde ploeg over het gebrek aan ethiek, sportieve prestaties of professionaliteit van andere ploegen, ook al werd je zelf groot in de epo-jaren, liet je je beste renners vertrekken waardoor je ploeg pas 40e staat in de ploegenranking en liet je je werknemers meerdere malen maandenlang wachten op hun salaris. Stiekem weten ze het allebei wel: zonder politiek geen wielrennen.
Team Colombia vindt dat geschiedenis moet meetellen.
In 1983 kwam uit het niets het Colombiaanse ‘amateur’team Pilas Varta Colombia in de Tour …. mede omdat de oostblok’amateurs’ die gewenst werden niet kwamen opdagen. Ook politiek.