Erelijsten van rondes en klassiekers puilen uit met Belgische overwinnaars. Vooral in de jaren zeventig is het raak, met uiteraard Eddy Merckx als grootste uithangbord. Criterium du Dauphiné (voorheen Criterium du Dauphiné Liberé) is een beetje een uitzondering. De Franse rittenkoers wordt sinds 1947 verreden maar de Belgen komen er in al die jaren maar driemaal zegevieren.
In 1956 rijdt Alex Close op de laatste dag Fransman Picot uit de leiderstrui. Op de 39-ste plaats eindigt de beste Nederlander: Piet van der Lijke. Hij is de opa van Nick van de Lijke, dit jaar prof bij Roompot.
De beste Nederlander in de Dauphiné-editie van 1971 luistert naar de naam Jan Janssen, de Tour-winnaar van 1968 komt in zijn nadagen niet verder dan plek 55. Winnaar wordt Merckx, die de wedstrijd maar eenmaal wint. Reden: de Dauphiné Liberé en de Ronde van Italië overlappen elkaar in die jaren. Merckx, danwel zijn Italiaanse sponsor, kiest meestal voor de Giro.
In 1978 verrast Michel Pollentier de concurrentie. Dat de Belg een ronde kon winnen, bewees hij het jaar ervoor al (winst inde Giro), maar dat hij ook een wedstrijd in de hitte op zijn naam kan schrijven is nieuw. Dat concludeert tenminste NRC Handelsblad: ‘Elk seizoen klapte Pollentier een paar dagen in elkaar als het echt heet werd’, schrijft de krant. ‘Juist tijdens de achtdaagse Dauphiné Liberé kende Frankrijk de eerste hittegolf van het jaar. (…) De Belg was niet stuk te krijgen.’
Dat wordt in de Tour nog een grote concurrent voor Kuiper en Zoetemelk, weet de krant. Over de latere Tourwinnaar Hinault wordt niet gerept. Pollentier doet het in de Tour inderdaad zeer goed, maar valt door de mand tijdens de dopingcontrole.
Terug naar de Dauphiné van 1978, waar Joop Zoetemelk op plaats vier als beste Nederlander eindigt. Voor Nederlandse eindzeges moet je goed zoeken: alleen Johan van der Velde wint de Dauphiné, in 1980.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie