Geen Freddy Maertens, geen Eddy Merckx, geen Francesco Moser, geen Joop Zoetemelk, geen Roger de Vlaeminck en geen Raymond Poulidor. Gent-Wevelgem zit in 1977 met de handen in het haar. De renners vonden het in 1977 helemaal niet tof dat twee dagen na Parijs-Roubaix al weer Gent –Wevelgem op het programma stond. Op een dinsdag! De zogenoemde agendacommissie had dat nou eenmaal zo bepaald en een verplaatsing naar woensdag of donderdag zat er niet in.
‘Eén dag rust is gewoon tekort’, klaagt Hennie Kuiper in de Telegraaf, de krant die refereert aan eerdere uitlatingen van Cees Priem en Didi Thurau (ook TI Raleigh) die suggereren dat zo’n vol wedstrijdprogramma doping in de hand werkt.
Een groot aantal bekende renners verschijnt in Gent niet aan de start. ‘Een klassieker zonder pinkelende Belgische sterren, het is eens iets anders’, schrijven Jan Cornand en Stefaan van Laere in ‘Een eindeloze strijd’, een boekje over het wielerseizoen 1977.
‘Ineens kreeg men inderdaad een totaal ander beeld, in die zin dat de buitenlanders de hoge noot begonnen te zingen. Het begon met een demarrage van de Fransman Bernard Hinault…’ De latere Tour de France-winnaar en toprenner is dan nog een nobody en dat steken de auteurs van ‘Een eindeloze strijd’ dan ook niet onder stoelen of banken. ‘Hinault, wie is Hinault? Dachten we zelf. Die wordt straks wel onder de voeten gelopen wanneer de onzen uitbreken voor de finale afrekening. Straks als Godefroot, Verbeeck, Dierickx en Van Springel hun duivels loslaten’, verwachten Cornand en Van Laere.
‘Maar de Bretoen plooide niet. Integendeel, hij bouwde zijn voorsprong steeds verder uit’. Natuurlijk kenden de kenners Hinault al als een talent maar in klassiekers was hij nog een debutant. Waarom hij gewonnen had? Tja, ‘De cracks ontbraken op het àppel, werd er schouderophalend gezegd.’ Op 1 minuut 24 eindigt Vittorio Algeri, vijf dagen eerder ritwinnaar in de Ronde van België, als tweede. Raleigh-renner Piet van Katwijk bezet in Wevelgem de derde plaats.
En Hinault? Die wint een kleine week later ook Luik-Bastenaken-Luik. Roger de Vlaeminck, Freddy Maertens en Eddy Merckx worden resp. vierde, vijfde en zesde. Een nieuwe ster is geboren, maar dat wisten ze toen nog niet…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie