Milaan San Remo - eerste en tweedeDe eeuwige tweede? Ja, dat was-ie. Maar in zijn zeventienjarige profloopbaan wint Raymond Poulidor ook weleens wat. De Vuelta bijvoorbeeld.
En, in 1961, Milaan – San Remo. Tussen de grote mannen van die tijd komt tweedejaarsprof Poulidor net kijken. Maar zijn geslaagde solowinst is ook weer geen volslagen verrassing, schrijft de Friese koerier. ‘Want twee weken geleden had hij zich reeds onderscheiden in Genua – Nice en ook in de etappewedstrijd Parijs – Nice behoorde hij met een negende plaats in het eindklassement tot de besten.’ Kort na Poupou volgt Rik van Looy, die de sprint wint van het peloton.

Winnen in de Primavera is er voor de drie andere afgebeelde renners niet bij, hoewel we bij Tom Boonen kunnen zeggen: nog niet. De drie worden elk eenmaal tweede.

Boonen moet in 2010 in de eindsprint duidelijk zijn meerdere erkennen in ‘mister Milaan-San Remo’ Oscar Freire. In 2006 passeert Boonen – in de regenboogtrui – weliswaar zegevierend de finishlijn maar dat juichen doet hij voor zijn winnende ploegmaat Pozzato.

Alain Bondue is hoofdrolspeler in een van de weinige Primavera-edities waarin de vroege vluchters niet worden teruggehaald. Bondue wordt in 1982 tweede achter de nog onbekendere Marc Gomez.

En dan is er Frans Maassen. In 1989 is de Limburger 24 jaar en rijdt voor het eerst Milaan – San Remo. Vóór de Poggio gaat hij er vandoor en even later krijgt hij gezelschap van niemand minder dan Laurent Fignon (de winnaar van het jaar ervoor). Fignon kent de koers, Maassen niet en dat breekt hem op. Hij is niet in de gelegenheid geweest de finale te verkennen, vertelt hij in Wieler Revue. ‘Ik dacht dat we (op de Poggio, red.) boven waren, maar toen kwam er nog een stuk vals plat.’ Maassen had daar niet op gerekend en dat was ook voor Fignon het moment om er vandoor te gaan. In een sprint-a-deux had de Fransman de Nederlander mogelijk ook verslagen, maar ja je weet het maar nooit…

Jos van Nierop
Laatste berichten van Jos van Nierop (alles zien)