Eric de Vlaeminck was een topcrosser. Niet voor niets veroverde hij in de jaren 60 en 70 in totaal zevenmaal de wereldtitel bij de profs. Toch kan zijn hegemonie niet helemaal los worden gezien van het gebrek aan tegenstand, soms.

In 1971, als het WK in Apeldoorn word verreden, maakt hij zich daar na afloop persoonlijk zorgen om. Goed gereden heeft hij niet, vindt De Vlaeminck, maar toch wint hij. Als de sterke amateurcrosser Bert Vermeire in NRC Handelsblad vertelt dat hij liever geen prof wordt omdat hij dan door zijn landgenoot wordt weggereden, baalt De Vlaeminck daar van. ‘Niemand is onoverwinnelijk. Er moet juist wat gebeuren bij de profs want het aantal slinkt snel.’ De Vlaeminck refereert daarbij aan de oud-wereldkampioenen Rolf Wolfshohl die gestopt is en Renato Longo die ‘te oud’ is. ‘Ik blijf bijna alleen over.’

De wereldkampioen heeft ook wel een oplossing voorhanden: de WK, die nu in het laatste weekend van februari wordt verreden, een maand vervroegen. ‘Je krijgt dan veel meer wegrenners voor dit vak. Mijn broer (Roger, red.)en Van Katwijk, een Van der Vleuten hadden dan meegedaan. Nu is iedereen met de voorbereiding van de weg bezig.’

Toch is het De Vlaeminck bij zijn pleidooi om meer te doen meer concurrentie. Meer geld is ook een dingetje, geeft hij toe. ‘Het wereldkampioenschap is de laatste wedstrijd van het seizoen. Is het een maand eerder dan kan ik in de wedstrijden erna veel geld verdienen.’

Een paar jaar later, in 1975, is het zover: het WK wordt eind januari en niet eind februari verreden. Met als winnaar? Broer en wegrenner Roger de Vlaeminck. Overigens verschuift de WK-datum in latere jaren weer richting eind februari en erna weer terug te keren naar de eerste maand van het jaar.

Jos van Nierop
Laatste berichten van Jos van Nierop (alles zien)