Wie heeft de aankomst in Brussel bedacht? Dat vroeg ik me af toen ik zondag 4 juli met verwondering de kluwen renners bekeek die Petacchi vrij baan gaf om nog eenmaal sprintend als eerste de meet te passeren.

Op 1500 meter voor de streep een haakse bocht, die staan altijd garant voor 1 of 2 onoplettende renners die rechtdoor gaan. Vooral sprinters en hun treintjes bestuderen het routeboek of gaan zelf de aankomst verkennen. De rest rijdt vermoeid rechtdoor. Met Freire en Cavendish uitgeschakeld gaat de rest in volle galop op naar het volgende obstakel.

Ongeveer 500 meter voor de streep, als het treintje of de eenzame jager een allerlaatste kans aangrijpen hun positie voor de sprint te verbeteren, heeft de weg een kleine knik. Stelt niets voor als je daar alleen fietst. Maar met 100 man op de vierkante centimeter en een snelheid waarbij de kleinste correctie fataal wordt, zie je het gebeuren. Abrupt komt het peloton tot stilstand. Aan de renners zelf uit te zoeken wie waar en waarom vastzit.

Een klein groepje met Hushovd en Petacchi ontsnapt aan de menselijke mikado en heeft nog een kleine 450 meter om een nieuwe sprint te organiseren. Petacchi ziet links een gat, heeft zijn oogkleppen al een tijdje op en zwiert zijn fiets van rechts naar links over de hele breedte van de baan. Driemaal is scheepsrecht; ook dit veroorzaakt nog een valpartij waarbij de getroffen renner meteen opstaat en aandacht vraagt met zijn vinger in de lucht. Niemand die hem zijn beurt gunt, alle aandacht gaat naar de grijze doch geverfde oude vos die op kop voortsnelt naar zijn 45ste zege in een grote ronde. Prachtig in beeld gebracht, dat moet gezegd worden.

Maar nu terug naar de eerste vraag: Wie verzint een dergelijke aankomst? We hebben in de Tour de France al heel wat fameuze valpartijen gehad tijdens de sprint. Een fotograferende agent in 1994, duidelijk meer fan dan bewust van zijn taak. Abdoe in 1991 die blijkbaar de aanbieding op een reclamebord niet kon weerstaan. Kopstoten, ellebogen, van de lijn afwijken. Het hoort er allemaal bij.

Maar een aankomst met bewuste valkuilen als die in Brussel? Het lijkt wel alsof die pas bestaan sinds klassementsrijders de laatste 3 kilometer gevrijwaard worden van tijdverlies bij een valpartij. Opzet?

Bas Van Eijk
Laatste berichten van Bas Van Eijk (alles zien)