Het was een jaar geleden zo ongeveer al een vaststaand feit: het weekend van het Grand Départ zou onvergetelijk worden. Met HetisKoers! hebben we in de aanloop naar de Tourstart een aantal fijne evenementen georganiseerd zoals het NK Wielerquiz, het Brabants Wielercafé on Tour en we hebben een boel shirtjes verkocht om samen met de kaartverkoop die evenementen te bekostigen. Tijdens het Grand Départ was onze agenda nagenoeg leeg: tijd om te genieten!

Donderdagmiddag arriveerde ik in Utrecht met de oude ploegleiderswagen (mét Tourtoeter!) van Sauna Diana. Snel mijn spullen op camping Cartesius geïnstalleerd en op naar de stad op mijn oude Gazelle Champion Mondial, een fiets die destijds een aantal seizoenen gebruikt werd door de amateurs van Sauna Diana. De sfeer in de stad was fantastisch. De stad zinderde van verlangen naar wat weldra komen ging. Door de hitte mat iedereen zich een mediterraan tempo aan en voor excessen was het te warm. Op de Neude stond de oude dubbeldekker van Sauna Diana al volop in de belangstelling van mensen met een nostalgische inborst, een type mens dat zich op hetiskoers! als vanzelfsprekend thuisvoelt en met wie het mooi ouwehoeren is. Alhoewel ik niet van plan was om voor het avondeten al aan het pils te gaan kon ik het aanbod van Jan Siemons, vijf keer gestart in de Tour en eigenaar van zowel de oude bus als Club Diana, niet afslaan.

Het oude postkantoor op de Neude was een en al bedrijvigheid met een Bas Steman in topvorm, de pannenkoeken van Iris, Kermis Velodroom, de Radio 1-uitzendingen en Hôtel Héroique. Maar ook op de andere pleinen, langs de grachten en rondom de Jaarbeurs was het goed toeven en sfeer opsnuiven. Die avond waren we bij de ploegenpresentatie in het park Lepelenburg. Herman van der Zandt begeleidde de avond in wel acht talen waarvan twee linguïstisch correct, waarmee hij de lachers op de hand had. We hadden wat vragen voorbereid voor Eric Corton – die helaas moest afhaken wegens stem kwijt – jammer dat Herman de tatoeage- en baardvragen niet alsnog gebruikt heeft.

Op vrijdag kwam ik zowaar Prudhomme tegen terwijl hij zijn fiets op slot zette bij de Jaarbeurs. Ik wenste hem een fijne dag en probeerde vliegensvlug genoeg moed te verzamelen om hem te vragen of hij even tijd had voor een foto. Voordat ik zover was verdween hij door de deur van onbereikbaarheid. Niet veel later kwam Bernard Hinault aankuieren met een Franse tv-ploeg. Nu niet getreuzeld; het resultaat is een voor mij geweldige foto. O ja, en een dubbelinterview met le Blaireau voor de Franse tv, maar dat terzijde. Gelukkig had ik net zijn biografie uit zodat ik niet met een mond vol tanden stond. ’s Middags reed ik met Kermis Velodroom en Shimano mee in de vrimibo-tocht. In plaats van borreltempo werd het eerste deel afgelegd in een ik wil zo snel mogelijk aan de borrel-tempo, maar ondanks de hitte kon ik volgen. En na gedane arbeid smaakt een koude pils het best!

De zaterdag stond uiteraard in het teken van de tijdrit door Utrecht. Samen met Dikke Dries en brouwerij De Leckere hadden we de beschikking over het ROC Vondellaan alias #deMart waar de tijdrit prima te volgen was op enkele grote schermen en twee doorkomsten van de renners. Het verschil in frisheid van de renners tussen kort na vertrek en kort voor de finish was tekenend. De doorkomsten van de Nederlandse renners gingen gepaard met een golf van geluid, kippenvel tot over de oren! Eenzelfde ontroering, in iets mindere mate, voelde ik ’s avonds bij de opkomst van Mart Smeets in de Avondetappe Live bij Kermis Velodroom. Wat een dag, wat een dag…

Zondagochtend vertrokken we naar Zeeland voor de finish op Neeltje Jans. Maar onze plannen vielen letterlijk in het water. Het fietsen vanaf de camping naar de finish was bovendien potentieel levensgevaarlijk met de donder in de lucht. Dat het café op camping de Pekelinge de Tour op groot scherm uitzond en La Chouffe schonk was een fijne bijkomstigheid.

Maandag hadden we afgesproken met het gezelschap van Club Diana in het midden van nergens nabij Ardenne. Ietwat te laat vertrokken en op ons gemakske – dat is de topsnelheid van de Citroën uit 1985 – kwamen we bij dé snelwegafslag die met grote vastberadenheid was afgesloten voor het verkeer. Maar de zin in een koud biertje is niet voor één gat te vangen en met wat geluk vonden we na de volgende afslag een door god en vaderland verlaten landweg die ons precies deed uitkomen bij de bus. Snel de fietsen van het dak en boodschappen doen voor de BBQ. Het verschil in applaus tussen racefietsen mét en zónder stokbrood is groot. Na de reclamekaravaan was het tijd voor de doorkomst. De heli’s cirkelden in de verte als gieren boven hun prooi. Gelukkig werd die metafoor niet compleet ingekleurd, want de grote valpartij zorgde daar voor oponthoud. De geschonden renners die langskwamen zagen er uit gelijk de Entre à Point et Bien Cuit biefstuk op de BBQ.

Na de laatste renner de boel weer ingepakt en in konvooi naar Quérénaing à Verchain-Maugré, strook 5 van de etappe op de dag nadien. De bus heeft een topsnelheid van een rappe sprinter en dat valt toch wat tegen op de snelweg, maar nog voor de avondzon achter de hooibalen verdween reden we al schuddend de kasseistrook op. De opgang van het boerenveld leek mij niet haalbaar voor de bus maar wat weet ik daar nu van, aldus Jan. Niet veel later stond de bus in al haar oude glorie op een prachtplek, vrijgehouden door vrienden van familie Siemons, pal naast het parcours. Na wat biertjes, sterke verhalen, een kaasje en droge worst was het tijd voor het in vervulling gaan van een lang gekoesterde wens: slapen in de bus. En dat slaapt prima, kan ik u vertellen. U wilt natuurlijk meer weten, maar wat in de bus gebeurt…

Met een bus als deze zit je nooit verlegen om een praatje en gastvrij als ze zijn kreeg eenieder de kans om een kijkje te nemen in de bus. De reclamekaravaan zwaaide meer naar ons dan wij naar hen. De doorkomst over de kasseien is alles wat je ervan verwacht. Stof, verwrongen gezichten, gekraak van carbon en klaterende kettingen. Wat een spektakel! Op de tv van een moderne camper zien we Martin de etappe winnen en is het tijd om zes schitterende dagen Tour de France af te sluiten en op huis aan te gaan. Maar niet voor we Jan Siemons en zijn vriendin Iris uitvoerig bedankt hebben voor hun bourgondische gastvrijheid, het uitstekende gezelschap, de ontmoetingen met nieuwe wielervrienden en de bovenmatig goede zorgen. En met bovenmatig bedoel ik bovenmatig, want van de pannenkoekjes op de Neude via vele biertjes tot aan de boerenomelet op dinsdag: we kwamen werkelijk niets tekort!

Als u foto’s of video’s heeft van de Sauna Diana-bus uit Utrecht, Zeeland, Andenne of Quérénaing, stuur ze op naar bas@hetiskoers.nl!

Club Diana is een luxe bordeel in Zundert. Voorheen heette het ietwat verdekt Sauna Diana maar sinds er dagjesmensen met badhanddoeken onder de arm aanbellen werd het tijd voor een duidelijkere profilering. Onder de naam Sauna Diana sponsorde het bedrijf vroeger een amateurploeg welke als eerste wielerploeg de beschikking hadden over een heuse “teambus”. Toen zoon Jan Siemons voor PDM uitkwam in de Tour de France reisde de familie Simons in hun dubbeldekker uit de jaren ’50 de Tour achterna en al snel bezochten diverse renners van verschillende teams de bus voor de heerlijke pannenkoeken van Corry Siemons. Er werd een nieuwe bus aangeschaft die in alle behoeften voorzag en deze werd in de jaren nadien aan verschillende ploegen verhuurd, met inbegrip van de gastvrijheid van de familie Siemons en kookkunsten van Corry. Het verhaal is hier te lezen en daar (Andere Tijden Sport) te zien. Sinds een jaartje is de oude dubbeldekker weer rijklaar gemaakt en is ook de oude Citroën ploegleiderswagen motorisch in orde. Voor informatie omtrent de inzetbaarheid van de bus en de Citroën kunt u mailen met bas@hetiskoers.nl. Let wel: de ploegleiderswagen is sowieso te huur, de bus niet persé.

Bovenin de bus op de kasseien:

Rondleiding door de bus:

Bas Van Eijk
Laatste berichten van Bas Van Eijk (alles zien)