Als Chris Froome er driemaal de Tour de France mee wint moet het wel prestatiebevorderend zijn toch? Voordat Froomey dat deed was het Sir Bradley Wiggens namens team Sky ook al eens gelukt. Hij reed in 2012 met bladen van O.symetric in het geel over de Champs-Élysées. Team Sky staat erom bekend alles tot in de puntjes uit te zoeken. Het team heeft wielrennen verheven tot wetenschap. Alles wordt onderzocht. Nieuwe onderdelen worden getest en gewogen. Wattagedata wordt gemeten, bewaard en geanalyseerd. Meten is weten. Kennis is macht, ook in de wielrennerij. Alles om die paar procent extra vermogen te kunnen leveren. Indrukwekkend natuurlijk, al die cijfers en wetenschap bij grote teams. Voor de professionals zijn dit de marginal gains, maar wat doet het voor de sportieve fietser? De fietser die na een kopje koffie en een warm stuk appelgebak op zijn raspaardje stapt. Rijden we er makkelijker mee? Worden we minder snel moe? Hoe gaat het met de verzuring? Is het de investering waard? Het is Koers onderzoekt het verhaal achter de ovaal.

Even wat achtergrond bij bij deze afwijkende bladen. O.symetric is een ongebruikelijk kettingblad. Traditioneel zijn deze keurig rond. O.symetric is dat niet – zoals je al zult vermoeden. In de volksmond wordt gesproken over ovale bladen. Dit is een algemene noemer waar alle niet ronde bladen in terecht komen. De variant waar O.symetric mee op de markt is gekomen is kan echter niet worden gecategoriseerd als een ovaal of ellips. Een technisch verhaal, maar er wordt gesproken over een zogenaamde dubbele cam, ook wel twincam genoemd. Brengt me gelijk naar de volgende vraag. Want wat is een twincam? Een twincam zijn twee boogvormen die symmetrisch gepositioneerd zijn rond een draaipunt. Dat draaipunt kent iedereen met een fiets wel, dat is namelijk de trapas.
In het zuiden van Frankrijk, fietsland bij uitstek, is al meer dan 25 jaar geleden het eerste prototype van dit bijzondere fietsonderdeel geproduceerd. Ontwerper van O.symetric, Jean Louis Talo heeft er vervolgens maar liefst 22 jaar over gedaan om fietsers over te halen om in zijn unieke ontwerp te geloven. Zijn overtuiging van dit twincam-concept baseert hij op het feit dat noch de ellips, noch de ovaal, optimaal de kracht van het been over kan brengen tijdens een omwenteling. Zijn ontwerp draagt eraan bij om makkelijker over het dode punt heen te komen. Op dit dode punt hebben de benen nagenoeg geen kracht en zo gaat er veel snelheid verloren.

Tijd om zelf ervaringen op te doen. Bij de leverancier van O.symetric bladen, Rosiir, winnen we eerst informatie in. Wat is een handige verhouding voor onze testfiets met een Ultegra compact crankstel? Het advies is helder en we ontvangen een set met verhouding 50/34. Dat wil zeggen een buitenblad met 50 tanden en een binnenblad met 34 tanden. Om het geheel fraai af te werken worden er ook bijpassende bladboutjes bijgeleverd. Het oog wil ook wat. Na het lezen van de documentatie en met behulp van instructievideo’s op Youtube gaan we aan de slag. Monteren kun je leren is het motto. Nou moet ik hier een bekentenis afleggen. Ik ben niet handig en beschik ook niet over een enorme portie geduld. Doe ik er met deze twee ingrediënten verstandig aan om dit dan zelf te willen doen? De montage moet volgens Youtube “pretty straightforward” zijn met basisfietssleutelkennis. Vol goede moed ga ik tegen beter weten in van start. Voorzichtig en met beleid kom ik een heel eind. Zelfs zo ver dat de bladen aan het eind van de avond netjes op mijn fiets zitten. Ik ben echter niet geheel tevreden over hoe de fiets schakelt van het grote naar het kleine blad. Hiervoor maak ik een korte stop bij de fietsenmaker. Een verstandig besluit, ik had niet alles goed gemonteerd. De fietsenmaker loopt alles na en stelt het goed af. Daarnaast voorziet hij mijn voorderailleur van een chaincatcher om te zorgen dat de ketting er niet af kan vallen en vast komt te zitten. Hij schakelt als een zonnetje.

Standaard rond Ultegra buitenblad

 

O.symetric buitenblad

En dan op de fiets op om te proberen en te voelen. Op buienradar hangt op de dag dat ik wil gaan fietsen een grijs-grauwe verstoring boven Nederland. Niet wat druppels, niet een beetje een miezer maar het komt bakken water tegelijk uit de lucht. Ik besluit mijn eerste testrit op zolder te doen. Goede vriend Zwift wordt weer aangezwengeld en ik kies voor een uitdagende workout van ruim anderhalf uur. De eerste slagen verlopen zoals verwacht wat onwennig. De benen bewegen ongelijk zo lijkt het. Niet naar de voeten kijken en gewoon ontspannen peddelen is een tip die ik iedereen wil meegeven. Er wordt beweerd dat 95% van de fietsers binnen een uur gewend is aan de nieuwe slag. Dat geldt ook voor mij. Na een kleine tien minuten fiets ik rond op Watopia zonder er erg in te hebben dan mijn bladen niet meer traditioneel rond zijn. Wat me ook gelijk opvalt is dat ik vrij makkelijk “rond” draai. De workout voltooi ik met een voldaan gevoel. Mijn benen die werkelijk een flink wattage hebben geleverd, voelen prima aan. Het eerste testritje, al is dat virtueel op Zwift, sluit ik positief af. Ik wil nog twee testritten maken. Waarvan een lekker vlak om eens flink gas te geven en een andere met wat korte Utrechtse heuvels in het parcours om wat hoogtemeters te pakken.

Dat rondje over de Utrechtse heuvels volgt vrij snel erna. De lente is officieel begonnen en dat betekent dat ik de gekoesterde kilometers buiten kan afleggen. Op naar de bescheiden Nederlandse hoogtemeters. Op naar een nieuwe rit met mijn O.symetric bladen.

Voordat ik bij iets van een hoogtemeter aankom vanaf mijn huis ben ik toch al ruim 20 kilometer onderweg. Onderweg voelt het fietsen aan als voorheen. Ik merk niets van de afwijkende vorm van mijn bladen. Het is echter nog vroeg in het seizoen. Half maart staat mijn fiets normaal gesproken droog op zolder geketend aan mijn trainer. De snelheden en wattages die ik nu op de weg weet te produceren liegen er niet om. Puur kijkend naar mijn ritjes van april vorig jaar, dan scheelt het gemiddeld 2 km/uur. Een aanzienlijk verschil. De korte klimmetjes liggen me ook goed. Ik rijd op enkele een PR en bij andere kom ik er zeer dicht in de buurt. Al mijn PR’s rijd ik traditioneel aan het eind van het seizoen als ik enkele duizenden kilometers meer in de benen heb. Deze heuvelachtige rit besef ik dat deze upgrade van mijn fiets zeer de moeite waard is.

Een zomerse avond eind maart. De laatste serieuze test voor mijn review van deze uitzonderlijke fietsonderdelen staat op het programma. Ik heb hier een mooi Stravasegment voor op het oog. Een rondje om de Loosdrechtse plassen. Mijn snelste tijd reed ik daar zoals je al verwacht aan het eind van het seizoen. In een clubje met drie andere hardrijders hebben we destijds geprobeerd de beste tijd aan te vallen. Als in een ploegentijdrit met wisselend kopwerk knalden we over de weg. Resultaat na deze 25,5 kilometer: compleet aan gort gereden in 41 minuten en 55 seconden. Gemiddeld 36,6 km/uur.

Individueel waag ik me er niet aan om deze tijd aan te vallen. Althans, zo is mijn gedachte als ik het begin van het segment oprijd. Ik wil een degelijke rit rijden en een noemenswaardige snelheid op het asfalt leggen. Dit rondje vlieg ik rond de plassen van Loosdrecht. Onderweg, euforisch over de bladen, begint het besef te komen dat ik wel eens in de buurt van mijn beste tijd kan komen. Maar nu rijd ik solo. Nu het einde van dit segment in zicht komt geef ik nog wat extra gas. Klaarblijkelijk heb ik dus nog een beetje vuur over in de benen voor een laatste sprint. Vorige keer stond ik met mijn fietsmakkers hijgend over het stuur gebogen bij te komen van deze inspanning. Nu rijd ik met gemak weer verder richting huis. Nieuwsgierig naar mijn prestatie check ik thuis gelijk de segmenten van mijn rit op Strava. Zeer verdienstelijk gereden. Ik doe er ruim anderhalve minuut langer over met een gemiddelde van 35,2. Indrukwekkend. Ter vergelijking: met mijn snelste tijd solo op dit segment, duik ik ruim drie minuten onder mijn solo-PR. Het laat zich raden dat ik meer dan tevreden ben over deze nieuwe bladen.

Een training op vermogen in Zwift, een rondje met wat hellingen en gas geven rond de plas. Na deze drie ritten heb ik een goed beeld van O.symetric. Wat een aanwinst voor mijn fiets. Mijn benen voelen na deze ritten frisser aan. Alsof je makkelijker je gewenste snelheid en wattage kan leveren. Hierdoor verzuren je benen ook minder. Deze bladen zijn wat mij betreft zeker de moeite waard. Zoals het een echte Nederlander betaamt wil je nu weten wat dit moois dan moet kosten. Een set zoals wij getest hebben kost rond de 220 euro. Vergelijken we dit met de Ultegra die we gedemonteerd hebben dan kost deze set het dubbele. Een Ultegra 50/34 kost immers rond de 100 euro online. Buiten het feit dat ik iedereen kan aanraden om hier een keer mee te fietsen begrijp ik ook de kostenafweging. Wellicht kun je bij vervanging van je bladen deze set in overweging nemen. Voor mij is het duidelijk: Ik laat deze bladen op mijn fiets. Afgelopen weekend trok ik richting Limburg met de fiets. Daar heb ik deze bladen laten schitteren op de heuvels van de Amstel Gold.

Volg Rosiir op Social Media

Bastiaan Gaillard
Laatste berichten van Bastiaan Gaillard (alles zien)

O.symetric kettingbladen

O.symetric kettingbladen
8.5

Afwerking

 8.0/10

Prijs/kwaliteit

 8.0/10

Compatibiliteit groepen

 9.5/10

Pros

  • Betere krachtoverbrening
  • Hogere snelheid/wattage
  • Geen dood punt

Cons

  • Prijs
  • Afstelling fiets
  • Wennen
Te koop bij Rosiir