Toen Gio Lippens gisteren tijdens de finale van de wedstrijd voor mannen vanuit zijn commentaarpositie liet doorschemeren dat hij ook niet zeker wist of er nu wel of niet nog een laatste keienstrook zou volgen, was bij de televisiekijkers het stadium van schouders ophalen eigenlijk al bereikt. Opnieuw werd de Ronde
Gisteravond werd in Utrecht een boek gepresenteerd dat de Nederlandse koersen over kassei- en grindwegen in de etalage zet. Wedstrijden voor de jeugd, de beloften en de profs, die overal in het land worden georganiseerd. Van de Omloop van de Braakman in Zeeuws-Vlaanderen tot de Slag om Norg in Drenthe.
Rocketboys maakte er een korte video bij met hulp van de
‘Waar liggen de mooiste, langste of zwaarste kasseistroken in Nederland? ‘
Die vraag stelden we hier op de kop af vier jaar geleden. De reacties van fietsers uit het hele land stroomden binnen. Op veel meer plekken dan we vooraf hadden gedacht bleken nog weggetjes verstopt. Wat daarbij vooral opviel, was de
Afgelopen week zat er een bericht in de mailbox over de lancering van een bescheiden kledinglijn. De bijgesloten afbeeldingen toonden enkele fraaie, ingetogen ontwerpen met daarop een label dat een beroep doet op de legende. Dat doen de meeste labels: iedereen wil een klassieker zijn.
Çois Cools? De naam deed een bel
´En als je het over afspraken hebt, dan kom je daar niet onderuit bij de profstayers…
…maar van enige onregelmatigheden is nog niet veel gebleken in deze koers, moet ik u zeggen… ‘
Toen Mart Smeets vijfendertig jaar geleden verslag deed van het WK stayeren vanaf de wielerbaan in Leicester was dat met een vilein mengsel van scepsis en onverschilligheid. Wat
‘Waarom zijn de anderen zo goed, en ben ik zo slecht?’ Het is een vraag die David Millar zichzelf regelmatig stelt tijdens zijn laatste profseizoen. Een seizoen waarin de Brit nog één keer via een voorjaar over Italiaanse wegen naar de Tour de France had willen toewerken, en waarvoor speciaal een