Beste Riccardo,
Ik ben blij dat jij wielrennen hebt begrepen. Het is een spel met acteurs waarbij deze het publiek op een zo kostelijk mogelijke manier moeten entertainen. Met veel genoegen las ik dan ook het bericht dat je de fiets nog niet vaarwel hebt gezegd, maar eraan denkt om klimtijden op mythische cols zoals de Mont Ventoux aan te vallen. Een plan dat applaus verdient. De snelste tijd op de Ventoux staat nu op naam van Iban Mayo. Een dergelijke col verdient een recordhouder met een zekere betrouwbare uitstraling of toch op zijn minst een flamboyant figuur als recordhouder. Alleszins geen Spaanse grijze epomuis.
Maar je plannen worden weer op hoongelach onthaald. Had jij jouw akkefietje in februari 2011 niet overleefd, trad je in de voetsporen van Frank Vandenbroucke, José Maria Jiménez en Marco Pantani. Grootpakkers, geen doetjes, maar na hun dood uitgegroeid tot mythes waarbij er nauwelijks nog wordt teruggedacht aan hun zonden. Jouw flitsen bergop zouden je dopingescapades doen vervagen. Je zou niet uitgespuugd worden, maar als afgezant van de god Pantani aanbeden worden. Maar het spijt me, Riccardo. Het bloed in je koelkast was net niet vervallen genoeg. Je bent bijgevolg geen slachtoffer maar nog steeds een karikatuur van jezelf, een dubieus type dat overal uitgespuugd wordt en de verpersoonlijking van al het kwaad dat het wielrennen rijk is.
Maar we weten intussen wel beter. Je deed niet meer dan wat anderen deden, waarschijnlijk enkel wat minder medisch begeleid en uitgebreider. Zondebokken zijn nodig om de eigen zonden te vergeten. En jij bent er een makkelijke, Riccardo. Hoogmoedig, nooit om een straffe uitspraak verlegen, helderziende waar je gaat aanvallen, gewoon het spel spelend. Enkel speelde je het spel alleen, waardoor je algauw persona non grata werd en het imago hebt van een arrogante etterbak. Jij bent uitgegroeid tot de bandiet die het wielrennen nodig heeft om zich tegen te kunnen afzetten om zelf de eigen hypocrisie en de eigen fouten naar de achtergrond te verdringen.
Neem nu die nette renner, Ryder Hesjedal heet ie. Een grotere tegenstelling dan jou, Riccardo, rijdt er in het peloton niet rond. Nooit een overtogen woord van hem of over hem, enkel zijn brillenkeuze is voor discussie vatbaar. Hij kende ook een akkefietje dat quasi tegelijkertijd met jouw mooie toekomstplannen naar buiten kwam, enkel was dat – uiteraard – tien jaar geleden toen hij verkeerde Deense vrienden had. Maar in de maagdelijk schone kringen van het wegwielrennen, kwam hij algauw weer op het rechte pad. Hij ging naar de ploeg van Jonathan Vaughters, het Samu Social voor ex-dopingzondaars, begon plotseling zonder doping te presteren en won warempel de Giro. Zuiver uiteraard, want die epo was niet meer dan een accidentje in een ver verleden. En de Canadees, hij kan doodgemoedereerd verder fietsen. Omdat het nieuwe geweten van de sport, Jonathan Vaughters, zijn permissie geeft.
De wielerwereld is er één van twee maten en twee gewichten. Maar kwam jij wel aan twee maten, Riccardo? Net na de voorbije Tour gooide je nog een bommetje door te vertellen dat er niet vier positieve gevallen in de Tour van 2008 waren, maar wel 48. Je was nog maar eens de nestbevuiler, omdat je je mond opentrok. Maar ik geloof je, Riccardo. Enkel was het niet erg tactisch slim om dat te zeggen. Vrienden maak je er weer niet mee, denk eens aan 2024 wanneer je je comeback mag maken. Je mag dat jaar dan wel 41 worden, maar de recente geschiedenis heeft ons geleerd dat dat geen belemmering hoeft te wezen. Ga in tussentijd maar eens goed je gangen op de Mont Ventoux, zet je koelkast voor de zekerheid een paar graadjes lager, want ongeloofwaardiger dan een 41-jarige Amerikaan die de Vuelta wint zal het toch nooit worden.
Met vriendelijke groeten,
Matthias
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020
Het venijn zit in de staart wordt er gezegd en hier dus ook! Het gaat over Riccardo Ricco en dan boem krijgt Chris Horner even sneer diep uit de dopingpan. Is Horner de nieuwe Armstrong, net zo invloedrijk, een complete ploeg rondom hem heen gebouwd?
Waarom is het zo moeilijk te aanvaarden dat iemand van 41 een grote ronde kunnen winnen?
Het was een leuk stuk maar de laatste zin is onnodig, jammer.
Toen Ricco geschorst werd wist iedereen zeker dat hij na afloop van zijn schorsing te oud zou zijn om serieus in competitie mee zou doen. Tot Horner op die leeftijd de Vuelta won. En desondanks begin november zonder team zit. Zelfs de ingewijden durven hun vingers er niet aan te branden.
Dat zegt toch wel genoeg?
Thijs, tragisch zo’n denkwijze. Als ik zo naar deze sport zou kijken dan stopte ik met kijken! Het bewijst voor mij maar eens te meer dat deze sport morsdood is! Net zoals het voetbal trouwens. Afgelopen zondag was het optreden van Terpstra en Mollema op de vraag of zij in Horner geloofden ook beschamend. Ze durfden Dione de Graaf gewoon niet van repliek te voorzien. Ook zij geloven niet meer in de sport.
Gelukkig geniet ik zelf nog van het fietsen in binnen- en buitenland en geloof ik nog steeds in iemands onschuld totdat het tegendeel is bewezen. Dat Horner geen team vindt is gewoon omdat hij te oud is en te vaak geblesseerd is geweest.
Beste Tiemen,
goed dat je nog van fietsen geniet, ik doe dat ook. Ik kijk namelijk “zo” naar Horner, niet naar de hele sport.
Dat jij in zijn onschuld gelooft is jouw goed recht, maar het is, net als bij mij, een geloof.
Ik geloof niet in een 41-jarige die de wereldtop (excl. Froome) op eigen terrein er af fietst, terwijl hij dat nooit eerder kon en ver over zijn fysieke hoogtepunt is.
En blijkbaar genoeg vind jij hem ook te oud, want dat is je argument om te verklaren dat hij nog geen team heeft. En dat terwijl hij net twee maanden geleden de Vuelta won.