Afgelopen maandag overleed Michel ‘Mies’ Stolker. De geboren Zuilenaar was een verdienstelijk wielrenner – zo was hij meesterknecht van Jacques Anquetil – maar ook een bijzondere man met een bijzondere kijk op het leven. In 2014 interviewde Arie Hut hem voor Wieler Revue. Hieronder het complete interview.
Michel Stolker (80) boekte in 1956 als neoprof meteen een etappezege in de Giro
Mijn dag van de Ronde van Vlaanderen ziet er onveranderlijker uit dan de Ronde van Vlaanderen zelf in de loop van de jaren. Vlak voor de rechtstreekse uitzending begint, herbekijk ik de samenvattingen van vorige edities. Wat wil zeggen: ik sta om 07u00 op voor verslagen en nabeschouwingen die ik na al die jaren kan nabouwen, zodat ik klaar ben
Het is een lelijke straat. Zo lelijk als slechts Belgische straten kunnen zijn. Rommelig. Kaal. Somber. Het waait er zelfs als het windstil is.
Op de achtergrond zien we een appartementencomplex. Een fantasieloze blokkendoos met op de bovenste etage een wanstaltige uitbouw – door de plaatselijke projectontwikkelaar wellicht aangeprezen als ‘riant dakkot met
Het is me wat, hier bij mij in de buurt.
Een paar weken geleden is Jacques met pensioen gegaan.
Wie mij volgt, weet wie Jacques is: het is de man van de beste pistolets van uren in ’t rond. Ineens hing er een blad achter de toonbank, de vrouw van Jacques had er in dat mooie geschrift van haar iets geschreven over
De Kempen, Sint Lenaarts
Ze rijzen als paddenstoelen uit de grond. De zogeheten retrokoersen. Ooit, nog niet eens zo lang geleden, begonnen als een soort nostalgisch-folkloristisch gebeuren. Maar nu dan wel folklore die inmiddels uit zijn voegen begint te groeien. Elke zondag is er wel een toertocht of liever nog een koers. Met welluidende namen zoals, hou je vast, De Koers
De laatste drie weken overheerst de weemoed onder de wielerjournalisten. Bertje de Grote hangt zijn fiets aan de wilgen en geen enkele zichzelf respecterende wielerjournalist laat het na een ode aan de beste man te schrijven. Over enkele decennia zullen we onze kinderen nostalgisch en tegelijkertijd dankbaar toespreken dat we hém nog hebben zien koersen, op de manier waarop Roger