Het begon met een nieuwsgierig berichtje naar Maurits. “Vind je het leuk als we je volgen tijdens de Tour?” Het antwoord laat zich makkelijk raden. Nu zijn er drie weken Tour voorbij. Drie leuke enerverende weken waar ik van heb genoten. Kritiek op de koers; “Goh wat is het saai”. Aanmerkingen op programma’s als de Avondetappe en Tour du Jour.

Een op het eerste gezicht onschuldige ongevaarlijke tijdrit van 22 kilometer. Wat kan daar nou mis gaan? Het had echter niet veel gescheeld of onze zo oersterke #126 had Parijs niet gehaald. Hij had het parcours van de tijdrit niet verkend. Dit had tot gevolg dat Maurits de bocht na een afdaling niet goed inschatte en tot stilstand kwam

Ze vallen bij bosjes uit het peloton. Zojuist het bericht “Timo Roosen abandon”. Onze sterke #126 houdt zich goed staande op de fiets. Ik heb enorm veel respect voor de nuchtere Nederlander in dienst van Katusha. Op je 26e in een team zonder Nederlanders in de derde week Tour nog actief zijn. Zijn eerste Tour niet te vergeten. Bewonderenswaardig!

De

De rustdag afgelopen maandag was voor Maurits bijzonder fijn. Na een kort ritje met de ploeg kwamen zijn vrouw en kindje langs. Genieten van je familie tijdens de Tour. Dat kan dus gewoon. Helaas voor Maurits zijn ze nu weer naar huis. Van het thuisfront ontving hij nog wel een schattige foto van zijn grootste fan. Zijn zoontje Seb zat

Foto: Joris Knapen

Euforisch ben ik gisteren van de bank gesprongen. Al duurde de euforie maar kort, ik heb genoten van de aanval van Maurits in de laatste 10 kilometer. Eerst kreeg hij een drietal met zich mee. Deze mannen weigerden om ook maar een meter

Geen wifi en bijna geen bereik tijdens de Tour. Het gebeurde team Katusha tijdens de rustdag in een oud kasteel in the middle of nowhere. Een prachtige omgeving en heerlijk rustig. Verstoten van de digitale buitenwereld. Geen appjes, Twitter en Facebook. Een vreemde gewaarwording. Maurits heeft gelukkig altijd een boek bij zich. Hij begon eens rustig te bladeren in