Anders dan je misschien denkt, gaat Marc Wauters op deze fotokaart niet winnend over de finish. Dit is de achtste rit in de Tour van 2001. Wauters maakt deel uit van een kopgroepje van vier en heeft zojuist met succes de sprint aangetrokken voor teammaat Erik Dekker.

De Belg is jarenlang een luxe-knecht in de Rabo-ploeg maar is tot veel meer in staat. Parijs-Tours staat op zijn erelijst, de Ronde van Luxemburg en ook wordt hij meerdere malen tijdritkampioen van België.  Samen met maatje Erik Dekker is hij ook een paar keer de snelste in de koppeltijdrit de GP Eddy Merckx.
In de Tour van 2001 hebben de twee ook veel aan elkaar, want naast de eerder genoemde achtste rit zijn ze ook in de tweede etappe samen vooruit. In finishplaats Antwerpen is Wauters die mag juichen voor zowel etappewinst als gele trui. Dekker juicht op de achtergrond mee…

Het geel ontvangen was mooi, het geel dragen had zo z’n keerzijde, schrijft John Graat die zomer in dagblad Trouw:

Het geel hing als een loden last om zijn schouders. Het blokkeerde zijn benen. Opgelucht droeg hij de trui in Seraing over aan Stuart O’Grady. Met een glimlach op zijn gelaat pedaleerde Wauters naar de rennersbus. ‘Het is te hectisch geweest. Ik kan nu op adem komen, terug naar het gewone leven.’ De Rabo-renner omschreef zijn ervaring als ‘leuk en vreselijk tegelijk’.

Een etmaal proefde Wauters wat het is een vedette te zijn. Maandagavond was hij tot tien uur bezig met plichtplegingen. Om vijf uur was hij alweer wakker. Onophoudelijk bleven de beelden van de finish in Antwerpen door zijn hoofd spoken. Bij de start werd hij omzwermd door camera’s en microfoons. Hij verzuchtte dat hij liever in de bus een kopje koffie had gedronken. ’Ik vind alles prima, als ik in de winter maar rustig een frietje kan eten, zonder dat ik van de mensen allerlei opmerkingen krijg.’

Jos van Nierop
Laatste berichten van Jos van Nierop (alles zien)